भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांक धांवत येतना पळोवन तिणें तांकां नवी कितें सांगपांचें थारायलें. बावलेक हांसता ती पळोवन भुरग्यांनी ताळयो मारल्यो.
“तूं हांसतना खूब बरी दिसता “
“तुमी तर म्हाका चडच आवडटात. तुमचे बगर म्हाका मातुय मजा येना.”
“तुका पळयतकच आमकां खूब उमेद येता.”सगळीं एकाच बरोबर उलयलीं.
“ते खातीर आज नवी खबर …”म्हणलें बावलेन.
“तुवें ह्यो खबरो खंय लिपोवन दवरल्या? “
“हय, आमकां कळना, पूण आमच्या परस वेगळी.”
“पयली खबर आयकात… ” सगळी ओगी रावलीं. हे दिसांनी हांव परत भोंवडेर वचून आयलें. थंयचीच एक खबर सांगता. विमान जमनीक तेंकलें आनी हांवें ल्हवुच दोन- चार मिनटांनी तकली भायर काडुन पळयलें. कांय वेळा उपरांत हांव शारांत पाविल्ले. म्हाका थंय एक देवुळ आनी म्हऱ्यात कांय लोक दिसले. सगळे हातांत फुलां, नाल्ल बी घेवन उबे. मातशे फुडें पावतांच दिसले रस्त्यारच पुस्तकांचे गाडे. हांगां आमकां फळांचे, पाव भाजी, भाजयांचे गाडे दिसतात तशे.
एक तरनाटो हांतांत पुस्तक घेवन चाळटालो. म्हाका बरें दिसलें. कांय गाड्यांनी तो भोंवलो. आपल्याक जाय तीं पुस्तकां घेतली.
एका मिनटाच्या वाटेर देवुळ. पुस्तकां घेतलीं आनी तसोच रांकेत देवाची भेट घेवपाक. इतल्यात ताका वळखीचो मनीस दिसलो. तो सरळ म्हऱ्यांत आयलो. दोगुय वर्साची वर्सा एकामेकांक वळखताले. पूण सोयरे बी नाशिल्ले.
“देवाची आंगवण पावोवंक आयलां. “मनशान सांगले. “ताजी सासाय आसा हें आयकल्लें. ” “म्हजो देवाचेर विश्वास, आंधळो विश्वास बी न्हय. कांस वर्सा आदली खबर म्हजें बाय खूब बरें नाशिल्लें. खूब उपाय केले कशेंच बरें जायना जालें. कोणेतरी आमकां सांगुन घेयात म्हणलें. ते वर्सा बाय बरें जातकच आमी ताकां देवा म्हऱ्यांत घेवन आयली. तेन्नाच्यान येत आसात.
आमी दिसभर देव देव करीनात तशें. पूण मनाची शक्ती वाडोवंक आपले बरोबर कोण तरी आसा म्हणटकच मनांक घटसाण येता. ती वाडोवपाक येतात.
“म्हणल्यार कितें ?”रायनान विचारलें
“आपल्या बरोबर मम्मा आसा म्हणल्यार तुमकां कशी धिटाय येता तशी तांकांय येता.”
“आमी आमचें आत्मबळ वाडोवंक अशें कांय फावट करतात.”
“हाचो अर्थ असो न्हय ,ओगी रावप आनी देवा कर म्हूण सांगप”. त्या मनशान सांगून घेतलें, पूण तेच बरोबर दोतोरांचें
वखद चालु दवरलें. पूजा केलीच. पूण दोतोराचे वखदुय दिलें. आज ताजें बळगें वाडलां…. पूण तो फकत …एकच करीत बसना. कश्टय खूब करता. तो एक बऱ्या कंपनीत नोकरी करता.”
“स्वताचेर विश्वास जाय, म्हणल्यार आपल्याक कसलेंय काम करपाक जमतलें अशें दिसप गरजेचें. “
“म्हजी बायल भुरगीं देवाची पूजा करतात. पुस्तकांय वाचतात, ती बरी शिकल्यात. पूण तांकां वाचपाची गोडी लागल्या. दुकांनात गेल्यार कपडे नाकात. पप्पा आमकां पुस्तकां घेवंक जाय, म्हूण दर एकटें एक एक पुस्तक विकतें घेता”.
“खरेंच अशें करतात तीं, बरीच शाणीं “रेवान म्हणलें.
“कपडे केन्नाय घेवपाक येतात “.
“पुस्तकां नवी घेतात, अजापच म्हणपाचें “.
सगलीं एकामेका कडेन उलोवंक लागलीं.
“कितें उलयतात तुमी ? “
“आमी अशें करपाचें ?”रमेशान म्हणलें.
“तुमकां जाय जाल्यार करपाक येता?”
“आमकांय खूब वाचपाक जाय”प्रणवान म्हणलें. तशें जाल्यार हांव तुमकां मांडणी दितां, तुमकां आवडटा जाल्यार पळयात. दर वाडदिसाक तुमकां म्हारग कपडे घेतात ताजे बदला पुस्तकां हाडपाची , सामकें सोंपें.”
“बरीच तुजी आयडीया” रश्मी उलयलें. हेराकय ती मानवली. पूण मम्मा, पप्पाक सांगतलो कोण?
“तुमी सांगपाचें, कारण ती तुमचीं ” इतलो वेळ ताकां तकलेक ताण आयिल्लो तो दोन मिनटांत बावलेन सोडयलो.
“बायुल तुजी बावली खरेंच जादुची… तिका रोखडेंच नवें नवें सुचता”.
“आमकां कितलें बरें बरें शिकयता…. खेळपांतुय मजा येता. .तकलेक दिसभर अभ्यासाचो बेजार येना.”
“ही एक सांजवेळ म्हणल्यार खरेंच मजा येता गो बायुल. ती जंय वता थंयच्यान कितें नवें घेवन येता, उपेगाचे, उमेदीचें. आमचो वेळ खोशयेन भरता.” रायन उलयलो.
“आमकां उमेदीचे पाखांटे लायता “प्रणवान म्हणलें.
“आमकां तर सगल्याक बरें दिसता, नवें आयकप, शिकप, चित्रां काडप, मळबाक पळोवप, उदकांत नाचप”.”
“कितली, कितली म्हूण मजा येता हांगा.” सगळ्यांनी म्हणलें. सगळी खोशयेन हांस हांस हांसली…. अशो खबरी , काणयो, कितें कितें आमकां जायच जाय. पुस्तकां आमचीं इश्ट “म्हणलें बायुलाचे बावलेन.
“हय, हय….. म्हणलें भुरग्यानीं हांसत.
–
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
