पप्पाचो बाबू

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वेंगावपी चडशी आवय आसता खंय न्ही? मार मार मारता आनी भुरगेपणांत चडसो मार घालपी बापूय. सर्वसादारणपणान बापूय पणसा वरी भायल्यान कडक आनी आवय रसाळ पणसांतल्या घऱ्या सारकी. बाकीची वांगडची सांगता तें प्रमाण आवय लाड करपी आनी बापूय होवूय लाड करपीच पूण सामको ताच्या दबंग फोर्मांत.
पूण म्हजे बाबतींत ही गजाल पुरायपणान उरफाटी आसा. केन्ना केन्ना विचार करता की देवान चुकून म्हज्या मम्माचे सभावगूण पप्पाक दिले आनी पप्पाचे सभावगूण मम्माक दिले काय म्हूण! कारण म्हाका समजुपाची बुद्द गावली तेन्नाच्यान हांव जाणां, म्हाका मार घातला म्हणटा तो मम्मान. अभ्यास करिना वा आनीक कितें मस्तेपणां हांव करतां तेन्ना म्हाका तापयता आनी मारता ती मम्माच. जसो बाकीच्या म्हज्या इश्टांचे बापूय तांकां मार घालता तसो म्हजो पप्पा म्हाका केन्नाच मारिना. वयल्यान केन्नाय जर मम्माचो मार चडूच वाडलो जाल्यार म्हाका पप्पाच वोडून घेता. मागीर हांव मात आनिकूय चड रडटां, कारण जेन्ना तो म्हाका थांबोवपाक खातीर जे यत्न करता ते पळोवपाक मज्जा येता.
हरशी जो संवाद हेर घराघरांत आवय ह्या मुखेल पात्राच्या तोंडांतल्यान भायर सरता तो आमगेर मात बापूय हें पात्र तो संवाद उलयता.
“पळय तुज्याच लाडाक लागून तो इबाडटलो. येन्नातर मात्सो कडक राव नाजाल्यार ताका शिस्त मातूय लागची ना,” मम्मा म्हणटा.
हाचेर मागीर पप्पाची जाप आसता, “आगो आसूं गो एकलोच बाबू म्हजो. हांव करतलों लाड… खूब सामकें.”
घडये एका बापायच्या तोंडांतल्यान हीं उतरां आयकप अजाप दिसूं येता. पूण आमगेर हें अशेंच चलतां.
हांव अंदूं धाव्वेक आसलों. लोक म्हणटा घोडो जालो तरी बापायन लाडावन दवरलां म्हूण. म्हूणू थंय म्हाकां कितें!
तर ही गजाल खूब वर्सां आदलीं न्ही. गजाल आसा कालचीच. काल म्हजो धाव्वेचो निकाल आसलो. म्हजे पेपर बरे गेल्ले पूण तरीय पोटांत कलकल. कमी आयलो जाल्यार? कारण मम्माचो तितलोसो भंय नासलो. ती कमी येयल्यार तापतली आसली नाजाल्यार मारतली तरी आसली. तातूंत व्हडलेंशें कितें? पूण खरी चिंता आसली ती पप्पाची. ताणें सांगिल्लें,
“पळय बाबू तुवें सगल्या पेपरांत चडांत चड गूण घेवपाक जाय. कारण धावेक बरे गूण मेळ्ळे जाल्यारूच फुडें तुका बरे हायर सेकंडरी शाळेंत वचूंक गावतलें.”
पूण जाचो भंय आसलो तेंच जालें. समाजीक विज्ञानांत गूण उणे पडले. पूण तरीय बाकीच्या विशयांची बरी बेरीज जाल्ल्यान पुराय पंचक्रोशींत मात हांव पयलोच आयलों. तरीय निकाल आयलां तेन्ना सावन मन आनी काळीज भंयान कासावीस जाल्लें. आयज मेरेन बापायचें रौद्र रूप जें हांवें पळोवंक ना तें आयज म्हाका पळोवचें पडटा काय कितें? तकलेंत विचार एकूच, “त्या विशयांत कमी गूण पडले म्हूण पप्पा तापतलो म्हजेर?”.
घडयाळींतलो हालपी दरेक कांटो पप्पा येवपाचो सांजेचो वेळ मेजतालो. निमणी सात जालीं. पप्पाचे गाडयेच्या सायड लायटीचो आवाज ज्युस्त कानार पडलो. दोळे धांपून हांव एक मूर्त कसो उबो रावलों. केन्नाच पप्पा कडल्यान खावंक नाशिल्लो मार आयज पडटलो ह्या विचारान म्हजी म्हाकाच लजशी दिसताली. पप्पा भितर सरलो. हांव मात थंयचे थंयच घट जाल्लों. पप्पा लागीं येतकच हांवें ताका घट्ट वेंग मारली. ताणें उलोवचे पयलींच म्हज्या दोळयांतल्यान न्हंय व्हांवंक लागली. शेजाऱ्यांक आनी फोनार फोन करपी सोयऱ्यांक तर हांव नापासूच जालाशें दिसलें.
मुखार जें घडले तें म्हाका अजाप करपा सारकेंच आसलें. म्हज्या दोळ्यांतल्यान व्हांवपी न्हंयेचें थेंबोभर उदक पप्पाच्याय दोळ्यांत दिसलें. ताणें ते म्हज्या नकळटां पुसत म्हजींय दुकां तांच्या शर्टाच्या पोतान पुसलीं आनी म्हळें,
“बाबू म्हजें नांव अशेंच वयर काड. तूं आख्ख्यां पंचक्रोशींत पयलो येवन असो पिसो कसो रडटा कित्याक रे पिशा? जे परिस्थितींत तुवें कश्ट करून यश मेळयलां तें आमीं जाणात. असोच कश्ट करीत राव. फळ मेळूं ना मेळूं. तुजें ध्येयाक तूं गवसणी घाल.” अशें म्हणून पप्पान ताच्या बेगांतल्यान एक पुस्तक काडून म्हाका दिलें. म्हाका वाचनाची अशी ही भेट पयलीं ताणेंच भेटयल्या. म्हाका बरोवपाची प्रेरणा म्हज्या पप्पा कडल्यानूच गावता. संवसारांतलीं अजापां तुमी जाणाच आसतले. पूण हीं अशीं आसतात जिवितांतलीं कांय अजापां, ‘पप्पाच्या बाबू’ सारकीं!
गोकुळदासापूत
8975081363