भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हें पळयात तुमी बेगीन कितें तें थारायात. आमकां हातूंतल्यान मेकळे करात.
यत्न चालु आसात, पूण हांकां तांकां सांगता, उलयतां म्हळयार वेळ वतलोच न्हय.
हय, पूण आतां अशें म्हणटां म्हणटां दोन वर्सा गेलीं.
ह्या दोन म्हयन्यात चड करूंन सोपोवया. चवथीक सगळे मेळटले उलोवपय बरें जातलें.
बाब काकाल्या घराब्याचें सगळे मेळून चाळीस- पंचेचाळीस जातलें. नातरां धरल्यार आंकडो पन्नासार बसतलो.
वर्साची वर्सा जाली बरेपणान, समजीकायेन भाटां- बेसांची वांटणी जायत आशिल्ली. पूण आतां कर्तो विसु शैण अचकीत भायर पडिल्लो. आतां फुडें ह्यो सगल्यो धांवपळी, कागदां कोणाक बरी समजतली? होच सगळ्यांक हुसको जाल्लो. पणसांचे केस्तांव, आंब्याची शीम, गोरवांचो गोठो, पांयणींतली वाट, दुर्गातलें कुळागर, मोटी घोंटीण अशें कितलेशेच प्रस्न आनी जापो खंयच सोदल्यार मेळपाच्यो नाशिल्ल्यो. उतरांचे मायेर घराबे चलताले. माया, आपलेपण, खिणां खिणां दोळ्यांत दिसतालें. पूण आज दर एकट्याक आपलो वाटो चार आणे, आठ आणे कितें तें स्पश्ट कायद्यान जाय आशिल्ले.
चाळीस वांगड्याचोच घुस्पागोंदळ मजेचो. चार चार पिळग्याच्यो कायदेशीर गजाली. सट्कन जातल्यो कशो. चवथीक मेळ्ळे.
“सगल्याच्यो सयो घेवनूय घुस्पागोंदळ सोंपना.” नाल्ल आनी मांडाचे गणित सोडोवन सुटना निमाणें श्रीधराक रखाद धाडलो. जाणटो श्रीधर आप्पा एकाच उल्याक धांवत थारावपाक उबो जालो. बाबाकाका आनी श्रीधर आप्पान आपलो आदल्या आदोगादाक रकाद धाडलो. ऍडव्हॉकेट शांत्यादादाल्या चल्यान पुराय जमनीची कागदपत्रां, कशें कितें कोणाक जाय. आदली वांटणेची म्हायती खासा एक एकट्याच्या तोणांतल्यान आयकली.
“बरें भशेन प्रकरण मिटलें. देव बरें करूं म्हळें.” सगळ्यांनी.
चला आतां फुडले पिळगेर कसल्योच कटकटी उरच्योनात.
निर्मल आत्याक हातुणार आशिल्ले कडेन रकाद पावलो. तशें तें सामकें कोत भायर अशें सगळ्यांनी मनांत म्हळें. एक दोगांनी उलोवनूय दाखयलें. आनी सगळ्यांनी समाधानाचो उस्वास घेतलो. पूण, फुडे कितें घडटलें कोणाच्यानून सांगपाक जायना. निर्मलाच्या कानार पडलें घरच्या भाटा बेसाची जमनीची वांटणी जाली.
निर्मल आत्याचो पारो… “म्हजो वांटो आसा सगळे विसरले? म्हाका सांगनासतना कागदां कोणे तयार केली?’ बाबाकाकाक रकाद धाडलो. बाबा धांवत निर्मला म्हऱ्यांत पावलो.
आजून मरूं ना, हांव. भाटांचे कुडके कशेच जावचें ना.
“आगो सांगता आयक पयलीं.”
‘तूंय तांगेलो जालो? म्हाका विसरलो? ’
‘आयकून घेता जाल्यारसारकें सांगता.’
निर्मल कशेंच आयकूंक तयार जालें ना. इतलें सगलें केल्ले उदकांत गेले. हें… निर्मल ऐंशी वर्साचेर अशें उलयत कोणाक खरें दिसचें ना. तुमी वाऱ्यार वडयले म्हूण…. बेठेच… तोंणाक येता तें बडबडत रावलें. बाबाकाका संयमी, आदराचो व्यक्ति म्हूण गुपचुप घरा आयलो.
“पळयलें बाबा… तुमचीच भयण ती पूण तशें आयकुवपी न्हय तें.”
जाणटे पिराचेर जाता रे तशें. बाबान तरी भयणीचेंच बरोबर म्हळें. फोनार फोन वाजले. तुमकां लागून आमी तशेच उरले.
‘ना’ बाबाकाकान निर्णय दिलो.
“तुमी वचात मुखार.” निर्मलाचे कितें तें हांव पळयता. तांणे म्हाका कितेंय म्हळ्यार जाता. तुमका आडखळ नाका. बाबा काकान सगळ्यांक जाय तोच निर्णय घेवन घराबो वाटायलो. दोन आंबे, माडांचे दुर्गा भितरलें कुळागराचो कुडको थारायले. वाडयावेल्या आनी आपल्या घराब्याच्या फुडाराची ‘कीट’ पालोवन वडयली.
निर्मल अजूनय हातुंणार आसा. कोणूच ताजे वाटे वचना विचित्र सभावाचें निर्मल. नाकाच्या व्हडल्या तोप्याचें. चार वर्सां जालीं बाबाकाकाची सगळे तुस्त करतात.
“आपल्या हातांत आसता तें तेन्नाच वेवस्तीत जाग्यार वडोवप. फुडल्या खिणांची वाट पळयत बसप नासता.”
पयसुल्ली नदर आशिल्लो बाबाकाका कांय दीस आदि गेलो, पूण एक नांव दवरून, बरें कर्तूप करूंन गेलो. हें पळयात आमच्या भांटां बेसाची जमीन म्हळ्यार सगळी “घोसाळ्या काथो” आदल्या तेंपार एकामेकांचें बरेंपण आसतालें. भावकी आसताली. आज संवसार बदलला. देखून फुडले पिळगेचो विचार जावंक जाय.
कायद्यान सगळें सारकें नासलें तर दोगांची झगडी आनी तिसऱ्याचो लाव जाता. आमचें जे कितें आसा तें आमीच सांबाळपाची गरज. निर्मल आयजुय आसा. बाबा काका तुमच्या निर्णयाक सलाम !
विजया शेळडेकार
9146791523
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
