भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अॅलोपॅथी उपचार पद्दतीक आयज संवसारभर सगल्यांत चड मान्यताय आसली आनी बेगोबेग गुण पडपाक चड दुयेंती तिचो वापर करता आसले, तरी आयुर्वेदीक उपचार घेवपी करोडांनी लोक संवसारभरांत आसात. आमच्या भारतांत आनी नेपाळांत ताचो सगल्यांच चड वापर जाता. युरोप आनी आफ्रिकेंतल्या कांय देशांतूय आयुर्वेद पयलीं सावन आसा. आयुर्वेद हें संस्कृत उतर. जीवन विद्या असो ताचो अर्थ. भारतांत पांच हजार वर्सां पयलीं ही उपचार पद्दत विकसीत जाली, अशें मानतात. चरक ऋशीक आयुर्वेदाचे जनक म्हणू येतात. विशेश म्हणल्यार रोग, दुयेंसां वयल्या उपचारां परस निरोगी जिणेचेर आयुर्वेद भर दिता. वात, पित्त आनी कफ ह्या दोशांत मात पसून इबाड जालो जाल्यार मनीस दुयेंत पडटा. “प्रिव्हेन्शन इज बॅटर देन क्युअर” हाचेर आयुर्वेदाचें लक्ष. आमच्या देशांत 1976 वर्सा राष्ट्रीय आयुर्वेद संस्थेची स्थापना जाली. तेन्ना सावन विज्ञानीक दृश्टीकोनांतल्यान आयुर्वेद उपचार पद्दतींत संशोधन सुरू आसा. आतां केंद्र सरकारान स्वतंत्र आयुष मंत्रालय सुरू करून आयुर्वेदाक उर्बा दिल्या. तीय बी फक्त भारतांतूच न्हय, तर संवसारभर.
सध्या गोंयांत णववी संवसारीक आयुर्वेद काँग्रेस आनी भलायकी एक्स्पो चलता. ते निमतान सरकारान साबार निर्णय घेतल्यात. धारगळे आयुष हाॅस्पिटल उबें जालां. इतलेंच न्हय, तर दरेका हाॅस्पिटलांत आतां आयुष विभाग सुरू जातले. म्हणटकच हाॅस्पिटलांनी मुफत आयुर्वेद उपचार घेवपाक मेळटले. गोंयां सयत पुराय देशांत ते देश स्वतंत्र जालो, ताचे पयलीं सावन लोक घेत आयल्यात. आजयेचो बटवो म्हणटात, तो आयुर्वेदाचोच एक भाग. कांय जाण आयुर्वेदाक धर्मा कडेन जोडटात, तें चुकीचें. विवीध दुयेंसा खातीर कसाय (काढो), गंजन, लसूण, मेथी, आंवाळो…. आनी हेर वखदीं फळां, वनस्पतींचे लेप सगलेच वापरीत आयल्यात. आयजूय वापरतात. तेन्ना आयुर्वेदा भोंवतणी वंय घालीनासतना तो शक्य आसा थंय – थंय पावोवपाचो यत्न संबंदीत मंत्रालयान करपाक जाय. घरचे घरा प्रत्येकान आयुर्वेद उपचार पद्दत वापरल्यारूय चड खर्चूय येवचो ना. कारण आयच्या म्हारगायेच्या काळांत दुयेंत पडप म्हणजे अर्थीक नदरेन खांकनवाळ जावप! खावपा- पिवपाचे बाबतींत शिस्त लायल्यार जिवीत निरोगी उरतलें आनी देशी, घरगुती उपचार केल्यार कुडीचेर वखदांचें वायट परिणाम जावचे नात.
आयुर्वेद वखदां, खाणांक बाजारांत ओतो आयला. बरी गजाल. मात तांचें मोल अॅलोपथी वखदांच्या मुखार पावलां. दुसरी गजाल म्हणल्यार, देशी उपचाराच्या नांवा खाला कांय जाण लोकांच्या धर्मीक, संस्कृतीक भावनेचो गैरफायदो घेवन तांच्या माथ्यार कितेंय मारपाक लागल्यात. सद्दां चमचोभर xxx पियेल्यार हें दुयेंस छू मंतर, हें वखद खास हिमालयांतली वनस्पत आनी गंगेचें शुद्ध उदक वापरून तयार केलां, ही बुटी झरोवन लायात, कॅन्सर म्हयन्या भितर गायब….. अशा आशयाच्यो जायराती अदीं मदीं दिसतात. उपचार, तपासणी सगलें फुकट. मात वखदां देड हजार रुपया लीटर, अडेज हजार रुपया कील….!! सर्वसामान्य भौस हाचे आड आवाज काडपाक शकनात. कारण धर्म- देशद्रोहूच केल्ले भशेन ताचेर टिका जावपाची भिरांत आसता. आयुष मंत्रालयान ह्या संधीसाधू धूर्त वेवसायिकांचेर काकदृश्टी दवरची आनी तांच्या रामबाण वखदांनी ‘राम’ ना जाल्यार खर कारवाय करची.
कोरोना काळांत देशभरांतल्या 90 टक्के लोकांनी आयुष वखदां घेतलीं, ही गजाल खरी. खास करून वाफ, कसाय, संत्री, लिंबू हांचो व्हड प्रमाणांत वापर जालो. हाचे मुखारुय तो जावचो. धारगळच्या आयुष हाॅस्पिटलाक लागून आयुर्वेदाच्या उपचाराक, संशोधनाक चालना मेळटली, पूण रोजगारा खातीर ताचो फायदो जावचो. वखदी वनस्पतींची लागवड घराघरांनी जावप गरजेचें. ते खातीर आयुष मंत्रालय, भलायकी- रानां खात्यान यत्न करूंक फावो. सध्या कांय कडेन वखदी वनस्पतीच्यो बागो आसात. तांचो वसो सगल्यांनी घेवचो. शाळा, प्रार्थना थळांनी हे बाबतींत फुडाराक घेवं येता. फक्त इव्हेंट म्हूण पळयनासतना वा राजकी फायदो नदरे मुखार दवरिनासतना आयुर्वेद ही आमची संपत्त, तिचो फायदो सगल्यांक मेळचो, हे उदात्त, निसुवार्थी भावनेन हें सगलें कार्य जावंक जाय. हे परिशदेच्या निमतान आयुर्वेदाचो प्रचार, प्रसार जावचोच, पूण गोंय हें भलायकी केंद्र जालें जाल्यार दुदांत साकर. केरळांत जे प्रमाण लोक आयुर्वेदीक, सैमीक पद्दतीचे उपचार घेवपाक वतात, तशे गोंयांतूय येवचे. अर्थीक नदरेन गोंय आनी गोंयकारांक तें फायदेशीर थारतलें.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
