नव्या वर्साक येवकारुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
भारत देशांतल्यो पयल्यो प्रशिक्षीत महिला शिक्षिका म्हणल्यार सावित्री बाई फुले. तांच्याच म्हान कार्याक लागून पुराय देशांत तांणी चलयांच्या शिक्षणा खातीर घेतिल्ल्या म्हान कश्टांचो उगडास काडून तांणी चलयांक, बायलांक दिल्ले प्रेरणेचे फांटभुंयेर तांचो जल्म दीस बालिका दीस म्हण पाळटात. अशा म्हान समाज सेविका सावित्री बाई फुले हांचो जल्म दीस 3 जानेवारी 1831. हो दीस कांय जाणानीं तरेकवार कार्यावळीं वरवीं शाळांनी मनयलो. पुणून कांय शाळा, नाताल परबेच्या सुटये उपरांतचो पयलोच दीस आशिल्ल्यान तो मनोवपाक पावल्यो नात.
दीन दुबळ्यांच्या, दलितांच्या भुरग्यांक वाचपाक, बरोवपाक शिकोवपा वांगडाच तांचे पोटा-पाणयाचे, भलायकेचे प्रस्न सोडोवप खूब गरजेचे आसा. ते बगर भारत देश उदरगतींत आयलो म्हणप समा जावचें ना, अशें येवजीत ते खातीरची मोख बाळगून लोकांच्या थोमण्यांक आनी ताणी दिल्ल्या त्रासांची पर्वा करी नासतना सावित्री बाई अन्याया आड झुजल्यो. एकेक पावलार एकेक जेत जोडीत त्यो इतिहासांत अज्रंवर उरल्यो.
सातारा जिल्ह्यांतल्या नायगांवाच्या नेवासे खंडोबा पाटील हांच्या घरांत 3 जानेवारी 1831 दिसा जल्माक आयिल्ल्या सावित्री बाईचें पिरायेच्या णवव्या वर्सा ज्योतिबा फुले हांचे वांगडा लग्न जालें. ते वेळार फुले तेरा वर्सांचे आशिल्ले.
तरणी पिरायेंत फुले हांणी अस्पृश्योद्दाराचें आनी बायलां शिक्षणाचें कार्य नेटान चालू दवरिल्लें. दीन दलितांच्या शिक्षणा खातीर शिक्षिका जाय देखून ताणी सावित्री बाईक पयलें प्रशिक्षण दिलें. देशांतलें अज्ञान, गुलामगिरी पयस करपा खातीर, स्वताचे गिन्यान वाडोवपा खातीर सावित्री बाईन मिसेस नियेल हांच्या नॉर्मल स्कुलांतल्यान प्रशिक्षण घेतलें. आनी आपल्या सेवेक घरकार फुलें हांच्या आदारान नेट दिलो. 1852 वर्सा फुले हाणी चलयां खातीर अठरा शाळा उबारल्यो. समाजांतल्या रुढीप्रीय, सनातनी लोकानीं चलयांक, बायलांक शिकयल्ल्या खातीर, परंपरा मोडिल्ल्या खातीर सावित्री बाईचेर शेणाचे गुळे, फातर शेंवटिले. कांय वेळा म्बऱ्यांत वचून सावित्री बाईंचेर थुंकले लेगीत. पुणून सावित्री बाईन धीर सोडलो ना. आपले सेवेंत खंड पडपाक दिलो ना.
विधवा बायलानीं जगप म्हणल्यार पाप, तांकां भुरगें जावप म्हणल्यार म्हापाप. ते परस ताणी सती वचप अशें त्या वेळा वयलो समाज मानतालो. देखून सावित्री बाई आनी ज्योतिबांनी बालहत्या प्रतिबंधक घराची स्थापना केली. विधवा आनी तांच्या भुरग्यांक ताणी आलाशिरो दिलो. तेच कारणाक लागून धर्म मार्तांडानीं तांकां जिवेशी मारपाक मारेकार धाडले. पुणून स्थितप्रज्ञ सावित्री बाईन तांकां शांतपणान सांगलें मारात तुमी आमकां पुणून उपरांत मात ह्या अनाथ, दुबळ्या भुरग्यांक पोसात, वाडयात आनी तांकां शिकयात. सावित्री बाईंच्या मायेच्या उतरांनी मारेकार आपली शस्त्रां उडोवन परत पावलांनी गेले. सावित्री बाईन काशी बाई हे विधवेचो बाळंटेर काडलो. उपरांत तिच्या पुताक पोसको घेवन मुखार ताका दोतोर घडयलो.
रात-दीस जन सेवेचें कार्य करपी निस्वार्थी ज्योतिबाक 1890 वर्सा मरण आयलें. पुणून सावित्री बाईन खंबीर पणान ज्योतिबां कडसून मेळिल्ले उर्बेन आनी जिद्दीन तांचे कार्य, सेवा नेटान मुखार चलयली. 1897 वरसा प्लेगाची साथ पसवली ते वेळार जनतेची उपचार सेवा चालू आसतना तिची भलायकी खालावली. दीन-दुबळ्या दलीत बायलांच्या उदरगती खातीर तन-मन-धन खर्च करीत आपल्या जिवाची पर्वा करी नासतना झटपी सावित्री बाईक 10 मार्च 1897 वर्सा दुखेस्त मरण आयलें. तांच्या समाज सेवेन आयज मेरेन त्यो अज्रंरव उरल्यात.
भावंडांनो, आमी तांच्या कार्या मुखार, सेवे मुखार नतमस्तक जावया आनी नमळायेन श्रद्धांजली ओंपूया. बरें तरतुमचे खातीर नव्या वरसा निमतान सांगणी आनी मना काळजा सावन परबी. बरें तर, येयात..
उल्हासभाई