भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हालींच फोंड्या लोकविश्वास प्रतिश्ठान स्कूल फॉर विज्युअली इंपॅर्ड चिल्ड्रन, फोंडें आनी बांबोळकार आर्ट गॅलरी हांणी
जोडपालवान आयोजीत केल्ल्या दृश्टीहीन भुरग्यांचे चित्रकला प्रदर्शन पळोवपाचो योग आयलो. ह्या प्रदर्शनाच्या उक्तावण सुवाळ्याक ह्या सृजनशील भुरग्यांक मेळपाची संद मेळ्ळी. तांच्या दोळ्यांतल्यान तांचें सुंदर सोबीत जग पळोवपाची संद मेळ्ळी. काळजांत घर करून रावलो तो तांच्या ओंठावेलो हांसो आनी तांणी कॅनवासाचेर व्यक्त केल्ल्यो तांच्यो असंख्य भावना.
ह्या प्रदर्शनाच्या फाटल्यान आशिल्ली धडपड आनी गोंयातल्या कांय नामनेच्या कलाकारांचे परिश्रम. पूण खंयच ह्या कलाकारांच्या तोंडातल्यान वा हावभावांतल्यान आपणें कितें तरी व्हड केल्ल्याची भावना नाशिल्ली. उरफाटे कॅनवासाचेर उमटल्ले रंग हे त्या नव कलाकारांचे आनी हेर खंयच्याय भुरग्याक दिता तेच मार्गदर्शन ह्याय भुरग्यांक दिल्ल्याची एक समर्पक भावना तांच्या उतरांतल्यान आयकूंक मेळ्ळी.
हे भुरगे वेगळे न्हय, ते खरें म्हळ्यार आमच्या बशेंनच सर्वसामान्य. हेरांक सरसकट मेळटा ती नदर घडये तांकां मेळूंक नासत. पूण म्हूण ही शारिरीक कमतरता तांकां उणी करता व्हय? आनी अश्यो कितल्योश्योच कमतरता आमीय घेवन भोंवतात दर दिसा. मागीर आमी तरी कशे स्वताक पुर्ण मानचें?
मुळांत मनश्याच्या पुर्णत्वाच्यो आमच्यो संकल्पना कितल्यो संकुचीत आसा हाची जाणीव जायत आसता आमकां भोंवतणी पळयतना. आनी त्याय पेक्षा चड एकामेकां मदली विविधताय, वेगळेपण आपणावपाक आमी कितले कमी पडटा हाचीय आमकां जाण ना. समाज म्हूण आमीच थारावन दिला कोण कमी, कोण चड. आनी त्या सांपळ्यात आमी जल्माक येतनाच ज्यो शारिरीक उणीवो घेवन आयल्यात, तांकां लेगीत भोगशिलें ना. पूण त्या उणीवांचेर मात करून जेन्ना खंयचोय भुरगो आमच्या सामान्य जाणिवांकूच आव्हान दिता तेन्ना मात आमी मोने जातात. त्या दिसा बांबोळकार आर्ट गॅलरींत हांवे आनी म्हज्या सारकिल्ल्या कितलेशेच जाणांनी अणभवलें तें हेंच.
खंयचोय भुरगो जेन्ना सामान्यपणान हेर लोक करतात त्यो गजाली करूंक फाटी उरता वा ताचे भितर कसल्याय प्रकारची शारिरीक कमतरता सापडटा तेन्ना पालकांक भंय दिसप, हुस्को जावप हें साहजीक. पूण कितलेशेच फावट आमी त्या उणीवांक लागून तांच्या मदीं आशिल्ल्यो कितल्योश्योच बर्यो गजाली, बरे गूण, कळाशी सगळेंच आडनदर करतात. कारण घडये त्यो समाजाच्या चौकटींत बसना. आनी ही चौकट मोडून एखादो जेन्ना मळबाक वेंगावपाची सपनां पळयता तेन्ना आमीच केन्ना केन्ना तांची पाखां कांपून उडयतात.
नामनेची समाज वावुरपी आनी चिल्ड्रन्स रायटस इन गोवाची संस्थापक डॉ. नंदिता डिसोजा आपल्या एका मुलाखतींत उल्लेख करता. ‘खंयचेय पालक आपल्या भुरग्यां भितर कितें तरी कमी आसा अशें सांगून आपल्या म्हऱ्यांत येतात तेन्ना हांव तांकां तांच्या भुरग्या विशीं बढायो मारपाक सांगता. तांचे भितर कितें बरें आसा तें सांगपाक लायता. ती खंयची एक गजाल सारकी करना जाल्यार ती आनीक कितल्योश्योच गजाली सारक्यो करता आसतली. हांव तांकां तें सांगपाक लायता. कारण प्रत्येका मदीं ह्या समाजाक, ह्या संवसाराक दिवपा सारकें कितें तरी बरें आसताच’ अशें नंदिता म्हणटा.
खरें म्हणल्यार आयच्या युगांत आमी हेंच बरें पळोवंक विसरल्यात. भुरगीं जल्माक घालत सावन ती व्हड जाता मेरेन आमी बाळगितात त्यो फकत अपेक्षा. आनी त्योय आमच्या तत्वांच्या आनी विचारांच्या साणीर घाशिल्ल्यो. भुरग्यांच्या विकासाचेर आदारिल्ल्यो न्हय. आपलो भुरगो खंयूय कमी पडचो न्हय म्हूण पालकान ताका आदार दिवप साहजीक. पूण ते पयली आपल्या भुरग्यांच्यो सशक्त बाजू सोदून काडपाक नाका? ते करचे परस आमी ताचे भितर कमी कितें आसा तेंच सोदत रावल्यार कशें जातलें?
म्हजो भुरगो सारको उलयना, म्हजो भुरगो हेरां बरोबर संवाद सादना, म्हजो भुरगो फकत मोबायलाचेर पडिल्लो आसता, म्हजो भुरगो अभ्यासूच करना, म्हजो भुरगो खेळपाक फाटीं, म्हजो भुरगो गावपाक शकना, म्हजो भुरगो नाचपाक शकना, म्हजो भुरगो सारको खायना जेवना, म्हजो भुरगो परत्या परतें दिता, म्हजो भुरगो फट उलयता, म्हजो भुरगो सांगिल्ले आयकना अश्यो आनी कितल्योश्योच कागाळ्यो पालकांच्यो दिसपट्ट्यो आसतात. पूण हें सगळें भुरगो जल्माक येतनाच गर्भांतल्यान घेवन आयला व्हय? हे सगळे ताच्या शरिरांत इलेक्ट्रोनीक चीप फीट करून कोणें बसयलां व्हय? तो असो वागता जाल्यार ताका कारणीभूत आमचे ताचे कडले वागणे आसा हें सादे सोंपे गणीतय आमकां समजना? ह्यो इतल्यो कागाळी करचे परस ताच्या खंयच्याय सभावाक आमचें वागप कारण आसूं येता हाचो आमकां विचारय येना? आनी तांणे सर्वगूण संपन्न जावचे पेक्षा ताचे भितर जे सगळ्यांत बरें आसा ते विकसीत करपाचेर भर दिवचो हेय आमकां दिसना?
हें आमका दिसना, समजना म्हणून तरी आमी वाटेर खंयचोच खास भुरगो दिसलो वा शारिरीक अपंग भुरगो दिसल्यो जाल्यार आयजूय ह्या सुशिक्षीत काळांत तोंडा वाकडी करतात. आमी आयजूय ताच्या नशिबाक दोश दितात. आयजूय ताच्या कर्माक दोश दितात. आयजूय फकत काकळुट करतात. पूण आमच्या भुरग्यां भितर आशिल्ल्या असंख्य दोशांक रितसर आडनदर करून ताचें खापर ताच्या बरोबरच्या भुरग्यांचेर, ताच्या संगतीचेर, घरांतल्या हेर लोकांचेर वा आपणेच पगार दिवन घरांत दवरिल्ल्या मदतनिसाचेर लेगीत फोडटात.
नदर नाशिल्ले समाजांत जाय ते जाण आसत. ते आपल्यातल्या ह्या शारिरीक उणीवेचेर कळाशेन वर्चस्व मेळयतात. पूण नदर आसून कुड्डे कशे वागपी आमची नदर कोण सारकी करतलो? थंय मात अजुनय काळोखच दिसता.
अन्वेषा सिंगबाळ
9923442746
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.