देवी सरस्वती

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कांय भुरग्यांक पुस्तक म्हळ्यार दुस्मान दिसता. मागीर असल्या भुरग्यांचेर सरस्वती कशी प्रसन्न जातली? तेन्ना पुस्तकाचो, शिक्षणाचो बरो उपेग करून घेयात.

नवरात्रां सुरु जाली कांय सगळे कडेन जशें खोशेचें उमेदीचें ल्हारुच पातळटा. नवरात्रां म्हळ्यार देव देवींचे खाशेले दीस. भांगरांनी, फुलांनी, फळांनी सजपाचे. ह्याच दबाज्या भितर आनी एक परब येता ती म्हळ्यार सरस्वती देवीची. “ हे सरस्वती, नमन तुझ्या पद कमली “ ही सरस्वतीची प्रार्थना आमी ल्हानपणापासूनच म्हणत आयल्यांत. शाळेतले दीस याद जायना असो कोणुच आसचोना. ती शाळा आनी पाटये वयली सरस्वती. ते दिसूच वेगळे आनी मजेशीर.

सरस्वती म्हळयार विद्देची देवी. शिक्षणाचे  दैवत.  सरस्वती म्हळयार बुद्धीचे दैवत. सरस्वती देवीचो आशीर्वाद जाका मेळटा तो शिक्षणान केन्नाच फाटी पडना. ख़ास करुन शिक्षकांच्या आनी विद्यार्थ्यांच्या जिवितांत माता सरस्वतीचें खूप खाशेलें अशें स्थान आसा. आमी शिक्षक विद्देचे उपासक. विद्यार्थी म्हळ्यार शिक्षणाचो भक्त. पुस्तक म्हळ्यार विद्या. आनी आमी विद्येचे उपासक. शिक्षक आनी विद्यार्थ्यांक देवी सरस्वतीचो सांगात जन्म जन्मांतरा खातीर जाय पडटा. आमचेर तशेच विद्यार्थ्यांचेर देवी सरस्वती ची कृपा सदांकाळ आसची पडटा. जिवितांत मुखार सरपाक तिचो आशीर्वाद खूप गरजेचो. जाचेर तिची कृपा दृष्टी आसता ताका कठीण वाटेचो केन्नाच भंय दिसना. 

देवी सरस्वतीच्या जल्माची एक आगळी वेगळी काणी आसा. एकदां ब्रह्मदेवान ही सगळी सृष्टी निर्माण केली. तेन्ना खूप सोबीत सुंदर अशी सृष्टी तयार जाली तातून सगळे आशिल्ले जशे जीव, जंतु, झाडां, जनावरां सगळेच. पूण कोणाकूच वाचा नाशिल्ली. पुराय संवसारात आवाजूच नाशिल्लो सगळेच थंड पडिल्ले. हें पळोवन ब्रह्मदेव निराश जालो. तेन्ना विष्णूदेवान तांका एक युक्त सुचयली आनी ब्रह्मदेवान तशेच केलें. आपल्या हातात आशिल्लें कमंडलू घेतले आनी तातूतलें उदक सगळ्या पृथ्वीचेर शिंपडायले. कितें चमत्कार पळयतले थंय एक देवी तयार जाली. तिज्या एका हातांत माळ, दुसऱ्या हातांत पुस्तक आनी बाकी दोन हातांनी वीणा धरिल्ली आशिल्ली. ब्रह्मदेवान तिका वीणा वाजोवपाक सांगली. ती वाजतकच जे सुर भायर पडले, ते सुर पुराय जिवांक वाचा, आवाज दिवन गेले. तशेच बुद्धीचो आनी ज्ञानाचो आशिर्वादूय तिणें सगळ्यांक दिलो. हो आशिल्लो देवी सरस्वतीचो आगळो वेगळो चमत्कार. कांय लोकांक गावपाची देणगी आसता तांचे सुरा सुरांत माता सरस्वतीचो वास आसा हें तांचे सुर आयकुनूच आमकां कळटा.

सरस्वती पुजेचो दीस आयलो की ल्हानपण सदांच याद जाता म्हाका. शाळेंत सरस्वती पूजा म्हळ्यार सारको चवथीचो  दबाजो. कांय कडेन तीन दीस, तर कांय कडेन पांच दीस पसून पुजा जाताली. बरें ज्ञान, कला, बरी बुद्धी, संगीताचे सुर मेळप म्हळ्यार समजूपाचें ह्या देवीची आमचेर कृपा दृष्टी आसा. ह्या दिसा पुस्तकाचीय पूजा जाता. केन्नाय चुकून पुस्तकाक पांय लागलो जाल्यार आमची जाण्टी आमकां शिकयतालीं, आगो पुस्तकाक, पांय लागलो पायां पड ताका. पुस्तक म्हळ्यार सरस्वती. तसो पांय बी लागूंक जायना. तशेंच पुस्तक जमनीर पडलें जाल्यार तें काडटकच ताका पायां पडचें हिय शिकवण आमकां जाणट्यांनी शिकयल्ली  आनी हें आमी अजुनूय पाळटात. 

आजकालच्या भुरग्यांक ही शास्त्रां, रीती खबर तरी आसात काय? कांय भुरग्यांक पुस्तक म्हळ्यार दुस्मान दिसता. मागीर असल्या भुरग्यांचेर सरस्वती कशी प्रसन्न जातली? तेन्ना पुस्तकाचो, शिक्षणाचो बरो उपेग करून घेयात. जिवितान शिकून सवरून मुखार पावले जाल्यार देवी सरस्वती खऱ्या अर्थान पावलीच म्हणपाची. सगल्या शिक्षकांक आनी विद्यार्थ्यांक सरस्वती पुजेची परबीं.

शिल्पा लाड 

8411007204