दुस्वास : सगळें हांगाच अडटा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जीण सकारात्मक जगल्यार, तिचे कडेन पळोवपाचो दृश्टीकोन बरो आसल्यार ती भोव सोबीत जाता. खासा मनशाचो विचार जाता तेन्ना तरेकवार आयामांनी ताका समजप, अणभवप जाता. दरेकल्याचें एक खाशेलें मानस दिश्टी पडटा, जाका लागून ताचो स्वभाव, मनोवृत्ती मनशांक वेगळी करता. मनशाचें जैत वा येस ताचे मेहनतीक वाव दिता. कोणे तोखणाय केली वा आपणें जैत जोडलें जाल्यार खोस भोगता. पूण ती जितली आमकां भोगता तितलीच हेरांक भोगतलीच अशें ना. हाचीं जायतीं कारणां आसूं येतात. सगळ्यांत म्हत्वाचें कारण – दुस्वास.
दुस्वास ही मनाची नकारत्मक भावना. आयची जीण ही शर्यत. मनीस मनशा कडेन शर्यत करपाक लागला. तसो मनशान मात्सो शर्यती आसपाक जाय. ताचे बगर मुखार सरपाचें बळगें मनशाक फाव जायना. जण एकल्याक जैताची तेंगशी हुपची अशें दिसता. पूण हो हावेस बाळगतना जैत म्हजें सोडून आनीक कोणाचेंच जावचें न्हय, ही मनोवृत्ती तितलीच घातकी. मुळांत दुस्वास ही मानसीक क्रिया. तो कोणाक, कोणाचो आनी केन्ना जायत हें सांगप कठीण. प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्ष व्यक्त केल्ली ही भावना.
संवसारांत प्रत्येक पावंड्यार मनशांनी दुस्वासाचीं बिंया किल्लोवंक घाल्यांत. विश्वयुद्धाकूय दुस्वासाचीच फाटभूंय आसा. दुस्वासाक लागून घर, संवसार, नातीं- गोतीं सगळें इबाडून संवसारांत मानसीक झूज चालीक लागलां. सगळें म्हाकाच मेळचें, म्हजे परस कोणें वयर सरचें न्हय, म्हाका जैत मेळ्ळें ना जाल्यार तें कोणाकूच मेळचें न्हय, ह्यो मनशां मदल्यो वृत्ती आज स्पश्ट दिश्टी पडटात.
मुळांत हाची सुरवात शाळेंत जाता. आवय- बापायक आपलें ल्हान भुरगें बरें शिकील्लें जाय आसता. तेन्ना ताणें चड गूण घेवपाक जाय हें बीं माणकुल्या वयार तीं तांचे तकलेंत पेरतात. भुरगें वाडत वता तशें ताका दरेक मनीस आपणा कडेन शर्यत करता, अशें दिसता आनी उपरांत हेरां परस तें स्वताचे तीव्र बुद्धीमत्तेचो कस वाडोवपाक वावुरता…. आनी हांगाच ताचें मानस नवो आकार घेता. तें संवसारीक शर्यतींत वांटेकार जाता. उपरांत सरभोंवतणच्या मनशां कडेन आपूण केन्ना शर्यत करुंक लागलों हें ताकाच कळना. व्हड जाता तसो पुराय संवसार एक शर्यत दिसूंक लागता. कारण आमकां आमचें मानस जाणीव करुन दिता आनी आपलो मनीस पसून प्रतिस्पर्धी कसो दिसपाक लागता. ह्या दुस्वासाक वेळारुच आळाबंदा हाडलो ना, जाल्यार मुखार तो कितलीं नातीं, घराबे इबाडत हें सांगपाक जायना. मन साबार अवस्थांनी प्रवास करता, पूण जेन्ना दुस्वास वयर सरता, तेन्ना त्या मनशाच्या मनाची तिव्रता सुमारा भायली आसता. ह्या वेळार तो कसो वागत आनी कशे तरेन ताका मुखार वचत हें सांगप कठीण.
आज संवसारांत एक नवो गट तयार जाला. तो हेरांच्या नांवांचो इबाड करपाक मुखार आसा. हाका कारणां घडये साबार आसतलीं, पूण म्हत्वाचें कारण- सुवार्थ. आपलो राग उक्तावन दाखोवचे परस तो हेर उपायां वरवीं राग उक्तावपाक सोदपाक लागला. शिक्षणीक, राजकी, समाजीक वा हेर मळार ही गजाल ना अशें म्हणप समा जावचें ना. स्वता परस कोण वयर सरता हाचे सारकी दुख्खाची गजाल ह्या मनशां खातीर खंयचीच ना. मुळांत असले मनीस मानसीकरित्या हालतात. जो मेरेन त्या मनशाक हेराल्या अपेसाचें समाधान फाव जायना, तो मेरेन ताची जीण थांबिल्लेवरी जाता. सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हळ्यार जेन्ना हे मनीस हेरां मदीं आसतात, तेन्ना हाचो अदमास कोणाक सहसा लागना. भायर एक भितर एक अशें आपलें व्यक्तित्व नितळ दवरुन ते वागतात. विशिश्ट प्रक्रियेन हे मनीस हेरांचेर वार करतात. मुखार वचून हो दुस्वास केदो सांवार करीत, हाचो कांय नेम ना.
हाचेर उपाय सुचोवप कठीण काम. आमी मनशां वळखूंक शिकपाक जाय. तोंडार दांत दाखोवन हांसपी मनांत आमकां कसो खेपता आसतलो, हाचो अदमास जाणप गरजेचें. मनशाचो सहवास खूप कितें शिकोवन वता. तांतूतल्यान देख घेवप गरजेचें. ना जाल्यार हे लोक कितले संवसार नानपश्चात करत हाचो नेम ना. देखून तांचे पसून धा हात पयस रावल्यारुय आमचें मन समाधानी उरता. मनशाचे हे मानसीक प्रक्रियेचो थाव घेवप गरजेचें. आमच्या सुवार्थाक लागून आमी हेरांचें जिवीत पावणेर काडचे नात हाची जतनाय दरेकल्यान घेतल्यार मनीसपण लेगीत सुखावतलें.

गौरांग बाबुराव भांडीये
8552883808