दिवज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सुर्य धरतरेचेर पाविल्लोच आनी वरा जाल्लीं साडेचार. बडयो शामेळाच्या तालार पडना फुडेंच सगलोच गांव जागो जाल्लो. गांवातले सगळे लोक आयज उमेदीर तर आशिल्लेच, पूण सगल्यांत चड उमेदीर आयज गांवांतल्यो बायल्यो आशिल्ल्यो आनी तातूंतलेंच एक नांव म्हळ्यार मोगरें पांडू सावंत.
आयज तें फातोडेर चारांकूच नटपाक लागिल्लें. पांयांत ताच्या छनछन पायजणां तर बोटांक चांदीचे वेढे, कंबरेक झगझगीत कमरपट्टो तर गळ्यांत सुंदरशें मंगळसुत्र आनी तिकतिकती मोतयांची माळ. ताच्या हातांक हातभर पाचवीं कांकणां, दोळ्यांत काजळ आनी कपलार सुंदर अशी चंद्रकोर, नांकांत थिकांची चकचकीत नथ, तिचो पिंजरीन भरिल्लो भांग, आंबड्याचेर माळिल्ली आबोल्याची फाती आनी भरजरी कापड न्हेसून मोगरें आज कमळ कशें फुलिल्लें…
साडेपांच जायत आयिल्लीं. तिच्या घरकाराक जाग आयली. ‘आगो, आयकता..’ म्हणत म्हणत पांडू देवाचे कुडींत गेलो. थंय मोगरे देवाक दिवो लायतालें. अकस्मात पांडूची नजर बायलेचेर पडनाका, आज आपली बायल इतली सुंदर दिसता ते पळोवन तो सामको अजापित जालो. शिगम्याचो भोवर घरवये कडेन पाविल्लो. मोगऱ्यान पांडूचो आशीर्वाद घेतलो आनी ‘चल भायर सरूया न्हय?’ म्हणत दोगांयनी घरवयेची वाट धरली.
तिचीं आयज पयलीं दिवजा आशिल्लीं आनी मोगऱ्याक दिवज घेवन खूप चलपाचे सुद्धा आशिल्लें. तिका खूप वेळानुय पावपाचें नाशिल्लें. कारण मोगऱ्याक एक गजाल बरे भशेन खबर अशिल्लीं की ‘फर्स्ट इम्प्रेशन इज द लास्ट इम्प्रेशन’म्हूण. हे सुंदर आशेन मोगरे एक वाटेन कापड न्हेसून आनी एका हातांत दिवज घेवन मान वयर करून काशीबाय कशी चलता ते पोजीसांव पळोवन बाकीच्योय बायल्यो धडपड करताल्यो ते जालेच, पूण देवळा कडेन जमिल्ले हेर लोकांचीय नजर मोगऱ्याचेरच आशिल्ली. कितेंय सांग आयज मोगरे सामके फॉर्मान आशिल्लें…
शिगम्याच्या नांवार दिवजांक जमिल्ले ‘गडे’ पळोवन मोगरें अजापूच जालें. एक परंपरा कितली सुंदर आसूं येता ह्या विचारांनी बुडून गेलें. आपलो गांव, थंयचे सण, परबो आनी तांतून भितर ताका दिशिल्ली आनीक एक अजापाची गजाल म्हळ्यार आपणें तीन दीस दिवजांचो उपास करूनूय आपल्याक एकदाय भूक लागूंक ना, अशें म्हणत ताणें देवाक नमस्कार केलो.
आनी मनांतूच म्हळ्ळें, हें सगलें अणभवतलें जाल्यार खूप बरें नशीब जाय. आनी ताच्या आंगार रोमांच फुल्ले.

अक्षदा सावंत देसाय
[email protected]