तांकां दियात, मळबांत उडपाची मेकळीक !

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पाखांक नेट तेन्नाच येतलो जेन्ना तांकां वयर मळबांत उडपाची मेकळीक मेळटली आनी तांकां आपली जबाबदारी कळटली. पूण मळबांत उडटना भुरग्याचे पांय जमनीर उरतले, तो भरकटचो ना हें पळोवपाची जबाबदारी मात पालकांची.

पिराय कितलीय जावं, मनीस कितलेय व्हड जावं, ताच्या घरच्यां खातीर तो वा तें सदां ल्हानच उरता आनी तें लेगीत फक्त घरच्यांक जाय तेन्नाच. जसो जसो वेळ वता तशी तशी पिरायूय वाडत वता आनी पिराये वांगडा खुबश्यो गजालीय बदलत वतात. शारिरीक बदल, मनशाचो स्वभाव गूण, वागपाची तरा, जगपाची रीत आदी गजालींनी बदल येता. मनशाचेर खूबदा आयिल्लो वेळ, परिस्थिती, तशेंच जिणेंत आयिल्लें साबार बरे- वायट प्रसंग ताका ल्हान पिरायेचेरूच जुंवानपणाचीं सोंपणां चडपाक लायतात. त्यावेळार तांच्या भुजार पडिल्लें मणभर वजें तांकां रातयां भितर जापसालदार करतात. भुरगेपण, जुंवानपण आनी जाण्टेपण हें मनशाचे जिणेंतले तीन पावडें, जातूंत मनश्यांक वेगवेगळ्या प्रसंगाक तोंड दिवचें पडटा. जायत्यो जापसालदारक्यो सांबाळच्यो पडटात. जायतीं नातीं पाळचीं पडटात.
जशी पिराय वाडत वता तशे ल्हान आशिल्ले बाय- बाबू केन्ना व्हड जातात तें कळ पसून ना. पूण, हांव सदांच गोंदळांत पडटा. कारण आवय- बापूय आपल्या ल्हान भुरग्याक, ‘बाबू तूं आतां व्हडलो जाला, तुवें तुज्या हातान जेवपाक जाय, तें पळय तुजे परस ल्हान आसून लेगीन आपल्या हातान जेवतात.’ अशें म्हणटात. दुसरे वटेन, जेन्ना बाय वा बाबू आपणाक सायकल जाय म्हणून हट्ट करतात तेन्ना तांकां तीं‌ म्हणटात ‘बाबू, हट्ट करनाका आं! तूं आजूनय ल्हान आसा. तूं सायकल चलोवपा इतलो व्हडलो जावंक ना.’ जेन्ना भुरगो व्हड जाता आपली जबाबदारी घेवपाक शकता, तेन्ना ताचे घरचीं ताका म्हणटात, ‘आरे! सगळे लोक सांगतात मरे, तूं एके चलयेक घेवन भोवता म्हणून, जालो तूं व्हडलो, आपणाक जाय तशें करपाक? आरे, खंयूय कामाक वच आनी चार पयशे जोडून हाड आनी घर पयली सांबाळपाक शीक.’
हाचोच अर्थ, जेन्ना चलयेक घेवन भोवता तेन्ना तांचो चलो ल्हान आनी चार पयशे जोडून घर सांबाळप म्हणल्यार तो व्हड. दुसरे वटेन आवय म्हणटा, ‘बाबू तूं आजूनय ल्हान आसा. गाडी घेवन भोवचे सोडून अभ्यासाचेर लक्ष दिल्यार‌ बऱ्या गुणांनी पास तरी जातलो.’
आवय चलयेक म्हणटा, ‘बाय तूं चल्यांक आपलो इश्ट करनाका. तूं आजूनय ल्हान आसा. घडये तो तुजो गैरफायदो घेतल्यार तुका कळचें लेगीत ना’. अशें म्हणटनाच कांय कडेन घरचीं सांगतात, ‘हें इतलें व्हडलें जालां तरी हे चलयेक घरचें कांयच एक काम करपाक कळना. फाल्यां लग्न जावन कशें घोवाक करून घालतलें देव जाणा.’
असो सूर फक्त एकाच घरांत न्हय तर प्रत्येक घरांत आयकूपाक येता. मागीर तें चली घरांत काम करूं वा ना करूं. खूबदां अशेंय आयकूंक येता चड करून चलयां खातीर चड करून घरची वा शेजारी म्हणटात, ‘चलयेक आतां बाविसावें लागलें. ताची पिराय वाडत रावल्यार कोण लग्न जातलो ताचे कडेन? बेश्टेंच शिकत रावलें आनी कोण फाल्यां लग्न जावूना जाल्यार कितें फायदो त्या शिक्षणाचो?’ वेगवेगळ्या लोकांचीं तरातरांचें उलोवप. केन्नाय एकलोच वेगवेगळे तरेन उलयता. ह्या समाजांत शिक्षण आनी पिराये वयल्यान अदमास करपाचो, समज, गैरसमज करून घेवपाचो प्रकार सगल्यांकूच दिश्टी पडटा.
भुरगो कितलोय व्हड जावं वा ल्हान, पूण आवयच्या तोंडांतल्यान ‘बाबा’ वा ‘बाबू’ अशें उतर येताच. कारण वयर म्हणलां ते प्रमाण प्रत्येक भुरगो हो आवय- बापाय खातीर ल्हानूच. हें भुरग्यांक जशें कळपाक जाय, तशेंच आवय- बापायकूय कळूंक जाय. मात हें करतना तांणी मतींत दवरूंक जाय की
आपलो भुरगो आपले खातीर ल्हान आसलो तरीय ताका ताच्या मनांत कितें आसा तें करूंक दिवंक जाय. कारण तांच्या पाखांक नेट तेन्नाच येतलो जेन्ना तांकां वयर मळबांत उडपाची मेकळीक मेळटली आनी तांकां आपली जबाबदारी कळटली. पूण मळबांत उडटना भुरग्याचे पांय जमनीर उरतले, तो भरकटचो ना हें पळोवपाची जबाबदारी
मात पालकांची.
आमच्या भारतांत बरेच कडेन भुरगीं व्हडलीं जालीं तरी आवय- बापाय वांगडा रावतात. सगलेच न्हय, पूण कांय पालक लग्न जाल्ल्या आपल्या पुताक पसून सुचोवण्यो करतना दिसतात. अर्थांत सगल्या भुरग्यांक हें आवडना. प्रत्येक भुरग्याक स्वतंत्र पद्दतीन निर्णय घेवपाक दिवंक जाय. ताका चूक आनी बरोबर कितें तें कळुदी. मात, तो वायट मार्गाक लागचो ना, स्वताचें अर्थीक लुकसाण करून घेवचोना हाचेर पालकांनी बारीक नदर दवरपाक जाय. जाण्ट्यांनी ताका मार्गदर्शन करपाक जाय. मात चुकत माकत, धडपडत ताका स्वताच्या पांयांचेर उबो रावंदी. निर्णय घेवं दी. विदेशांत भुरगीं पिरायेन थारावीक वर्सांची जालीं काय वेगळीं रावतात.. स्वताचे निर्णय स्वता घेतात. अर्थांत आवय- बापायचें लक्ष आसता तांचेर. तेन्ना आमच्या पालकांनीय भुरग्यांक मळबांत उडपाची मेकळीक दिवंक जाय. ताचो त्या भुरग्यांक, पालकांक आनी आमच्या राज्याक, पर्यायान देशाक फायदो जातलो, हातूंत दुबाव ना.

लक्षता मातोणकार
8698687306