भांगरभूंय | प्रतिनिधी
वागातोर गांवांत दर्यादेगे लागसार सोबीत-सुंदर घरांत एकटीच-एकसुरी एक जाण्टी मामाय रावताली. सदांच आपल्या पेल्या थांय उदार मोगाळ काळजा मनाची ती जावन आसली. वाड्यार कोणाकूच कसलीच गरज पडल्यार तांचे गरजेक रोखडीच धांव मारताली. कोणूच आपलो रितो पोसो घेवन तिच्या घराच्या हुंबऱ्यार उबो रावत जाल्यार ताचो पोसो उपाट भरताली.
एक दीस मडगांवां थावन तिचीं दोगां नातरां तिचे भेटेक येतात. घरांत भितर सरतांच तिची अपुरबायेची व्हडली नात या तिका म्हणटा,” मामाय, तुज्या घरांत भितर सरतांच आमकां सदांच बोरो-बोरो रुचीक जेवणाचो वास येवंक लागता…अशें कशें तें?”
म्हाका रांदूंक खूब आवडटा आनी हेच खातीर तुमकां सदांच म्हज्या घरांत जेवणाचो घमघम सुटिल्लो अणभवूंक मेळटा. अशी मामाय मुमुरकीच हांसून शनायाक आपली जाप दिता. तितल्यान कोण तरी मामायेचें दार मोठ्यान बडयता. आतां आनी कोण येवपाचो उरिल्लो ?अशें म्हणून सॅमी मामायेच्या घराचें दार उक्तें करता. पळयत जाल्यार एक गरीब भुकेल्लो मनीस आपल्या हातांत एक रितो कांसो घेवन उबो.
“म्हाका भूक लागल्या. म्हाका कितें तरी खावपाक दी”, अशें म्हणून एक सारको बडबडटा.
“मामाय..मामाय.. भायर यो बेगीन… पळय आमगेर कोण आयला तो?… सॅमी व्हडल्यान आपले मामायक भायर आपयता. सॅमीची मामाय भितर थावन आपल्या घरच्या भायल्या दाराशी धांवून येता. त्या भुकेन आशिल्ल्या मनशाक पळोवन तिका ताचे चुरचुरे दिसतात. तिचें काळीज भितरल्या भितर रडूंक लागता. आनी ती वेळ करिनासतना ताचो रितो कांसो आपणें स्वादिश्ट रांदिल्ल्या जेवणांत वतसर भरता.
“देव तुमचें सदांच बरें करूं.” असलीं आशिर्वादाचीं उतरां उबारून तो मनीस आपले वाटेक लागता. सॅमीक आपले मामायेचे हे दयाळ कर्णेचो खूब राग येता. तो आपले मामायक मोठ्या-मोठ्यान तापोवन म्हणटा,- “ दुसऱ्याक तूं तुजें रांदिल्लें जेवण कित्याक खावयता? हांव जाल्यार कोणाकूच दिनासतना सगळें म्हाकाच दवरपाचों” सॅमीची हीं उतरां आयकून शनाया आपल्या भावाक सॅमीक अशें म्हणटा, हें तुजें सारकें न्हय सॅमी…‘’विसरलो तूं आमकां विद्यालयांत टिचरीन कितें शिकयल्लें तें? हय विसरलों…तूं सांग मुगो म्हाका. तूं व्हडली आमची शामाय न्ही! विसरलो मरे जाल्यार आयक…शॅरींग इज कॅरींग. म्हळ्यार कितें? म्हाका तुजीं उतरां बरीच जड लागतात. हीं उतरां म्हजीं न्हय पूण आमचे ते इंग्लीश टिचरीचीं.
“जाणां हांव. खरें सांगूं , म्हळ्यार ती टिचर म्हाका अजिबात आवडना. फीश फीश केलें म्हण इंग्लीश मॅन जातात गो बाय?
“बरोच कीर कसो उलयता मरे तूं… राव, फाल्यां सांगता तुजे टिचरीक, कसो तूं तिचें एक्टींग करून फकाणां करता तो. तूं म्हजी भयण मगो. आनी ती बी मोगाची. विसरलें तूं?. “हांव तुका एक सांगूं. तुका हांव फाल्यां एक व्हडली डॅरी मिल्क चॉकलेट दितां. ही खबर तिका कळय नाका प्लीज. तसो हांव वाग गो ! “…
“आवयस ! … बरें जाता मरे तुका…शनाया सॅमीक चाळयता. पूण तिची आनीक सावळी नाका. पयलींच बोब मारता ती. हांव हिस्ट्री पेपरांत नापास जाता म्हूण. तिकाच पयलीं सारकी खबर आसना कोण हिटलर आनी कोण फिलटर तो. आसूं सोडून घालुया त्यो खबऱ्यो आतां. सगळी मीक्स भाजी करून खावयता ती आमकां. सगळोच गरम जावन सॅमी शनायाक सगळेच आपले उमाळे उक्तायता.
“पुरो करात आतां. तुमचीं हीं सदांचींच झगडीं केन्नाच सोंपचीं नात.” अशें म्हणून मामाय आपल्या नातरांक आपले रांदचे कुडींत घेवन वता. आपल्या माळ्या वयलो जादवाचो बुडकुलो सकयल देंवयता. हो बुडकुलो दिसपांत खूब पोरणो पूण चकचकीत आशिल्लो. तो बुडकुलो पळोवन मामायंक नातरां प्रस्न करतात. हो बुडकुलो तुका कित्याक म्हूण आवडटा गे मामाय? हो बुडकुलो कितलो पोरणो जावन आसा. हातूंत आनी कितें खास आसा? ना म्हज्या शाण्यांनो. तशें न्हय तें हो म्हजो बुडकुलो एक जादूय बुडकुलो जावन आसा. खऱ्यांनीच मामाय ! अजापीत जावन दोगांय नातरां आपणाचे मामायक पळयत उरतात.
कसलो जादू करता तो मामाय? आयकात… हांव ह्या बुडकुल्यांत आतां धव्या कणगांची खीर करतां. ही खीर तर हांव खावपाक तुमकां सोडून दुसऱ्यांक म्हणल्यार आमच्या घरा भायल्या लोकाक दीत जाल्यार त्या बुडकुल्यांतली खीर सोंपोन सोंपची ना. पूण अदीक आनी अदीक वाडत वतली. जरी तर हांव ती खीर कोणाकूच दिनासतना एकटीच तुमकां घेवन खायत जाल्यार ती बुडकुल्यांतली रोखडीच सोंपतली.
हें कितें विचित्र कशें आयकूंक तशेंच सत म्हूण मानूंक मगे मामाय… सॅमीन म्हणलें. पळोवंक जाय तुमकां, तुमच्या दोळ्यांनी सत कितें तें जाल्यार हांगाच रावात आनी पळयात, हांव आतां कितें करतां तें…
मामाय आपल्या शेजाऱ्याक वचून आपल्यां तेगां अपुरबायेच्या शेजाऱ्यांक मारिया, रोझी आनी सुझी हांकां आपणाल्या घरा आपणाच्या जादुई बुडकुल्यांत केल्ली धव्या कणगांची खीर खावपाक आमंत्रीत करता. तीं आनी कळाव करतात…आयलीं रोखडींच धांव मारून मामायची मोगान केल्ली खीर खावंक. सगळीं स्वादिश्ट खीर खावंक जेवणाच्या मेजार बसलीं. सगळ्यांनी आपआपले कांशे भरून कणगांची खीर खाली. थोडीं वचून परतून आनीक घेतात. खीर खरेंच, एकदम रुचीक जाल्या म्हण खायत- खायत सगळीं मामायची तुस्त-तोखणाय करतात. अजापाची गजाल म्हळ्यार त्या जादुई बुडकुल्यांतली खीर कशीच सोंपोना. ती आनीकच अदीक वाडत – चडत वता. हें पळोवन मामायच्या दोगांय नातरांक शेळो घाम सुट्टा. मामायचीं उतरां सत जाल्लीं, तांकां तांच्या दोळ्यां मुखार दिसून येतात.तीं मामायच्या तोंडाक तटास जावन एक सारकीं पळयत उरतात. तीं इतलीं अजापिल्लीं की तांच्या तोंडांतल्यान एक उतर लेगीत भायर सरनाशिल्लें.पूण तिचीं शेजाऱ्यां मात तिची खीर खावन धादोशी जाल्लीं . दिनवासणेच्या आनी उपकाराच्या मनान तीं आपल्या घरा परततात.
होच तो जादू उदारपणाचो! जेन्ना आमी दुसऱ्याक दितात, तेन्ना देव आमकां भरपूर दिल्याशिवाय रावना. म्हाका माफ कर मामाय. हांव चुकलों. सॅमीन पश्चातापाच्या आवाजान आपल्या कर्तुबाची माफी मागली. तुवें जर ही खीर तुकाच दवरून खाल्ली जाल्यार आमकां कोणाकूच ती पोटभर खावपाक मेळची नासली. हेंच जावन आसा गुपीत आमचे जिणेचें सॅमी! “चड दिल्यार खंय चड मेळटा.” आयच्यान हांवूय तुजे सारको जातलों मामाय… आपलेपण आनी आपसुवार्थीपण म्हजें सगळें आज थावन हांव सोडून दितलों आनी तुजे सारको दुसऱ्यांचो ताळो ओलो करपी, एक उदार काळजा- मनाचो मनीस जावंक हांव प्रयत्न करतलों. सॅमीचीं हीं निश्चेवी उतरां आयकून मामायचे खुशालकायेक शीम-मेर उरना. ती सॅमीक एक घट शाबासकेची आनी अभिमानाची वेंग मारता आनी म्हणटा, “उदारपण सगळ्यांक खुशालकाय पसरायता म्हज्या पुता.” उपरांत शनायाकय , आपले वेंगेंत ओडून म्हणटा, “सदांच उदार मनशां जावन तुमचो परमळ ह्या आमच्या आपसुवार्थी समाजांत शिंपडायत रावात आनी हे तुमचे मामायक केन्नाच विसरूं नाकात.”
मेलिसा सिमॉयस
9822217845
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
