भांगरभूंय | प्रतिनिधी
केन्नाय मनात विचार येतात, इतली सोबीत ही भांगरभूंय आमची. हे भुंयेर इतले अपघात, खून, चोरयो, दरोडे?! अशें कशें हें ?
विचार करतां – करतां एक दीस हांव, तूं, आमींय बी ह्या वायट चक्रां भितर सांपडून सोंपचे नात मूं, अशेंय मनाक दिसले बगर रावना. इतली वायट परिस्थिती हे भांगरभूंयची जाल्या. साबार कारणां आसूं येतात. मुखेल आसात तीं आमगेलीं चिंतनां. आनीक तांच्या आदारान मुखार वचपी आमगेली जीण! पुर्तुगेजांचो साडेचारशीं वर्सांचो कालखंड. उपरांतचो स्वतंत्र गोंयचो तेंप. हे भुंयेन हांगाच्या मनीस जातीचेर जाल्लो अत्याचार पळयला, धर्मकुड्डेपणाक लागून जाल्ल्यो आगळीको पळयल्यात. हिंसाचाराच्यो सगल्यो शिमो हुपिल्ल्योय अणभवल्यात. उपरांत मनशांक सोंपोवपाची अर्विल्लीं आयुधां, साधनां आयलीं. सद्याच्या काळांत मोटारी- स्कुटरी उदेशी अपघात जावन मनीस मरपाची वाट बरीच उदरगतीक पाविल्ली आमी पळयतात.
सुपुल्लें आमचें राज्य. मनशां परस हांगां गाडयो अदीक, अशें सरकारी आंकडोच सांगता. सुमारा भायर वाडिल्ल्यो गाडयो. तांचेर नियंत्रण दवरपी कायदे आमचे कडेन नात. कोणे दवरप हें नियंत्रण? रस्ते फक्त गाडयो अनी गाडयेकारांक? तांचेर हुस्क्या मेकळें जावन मनशांक भोंवपाक केन्ना मेळटले? आमी हे धर्तरेचेर जल्माक आयल्यात तें फक्त अपघातांनी बळी पडपाकूच काय? अशी अवतिकाय रस्त्यांक पळयल्यार दिसता काय ना? रस्त्यां वेलो गोरवांचो संचार. तांकां लागून जावपी अपघात, हो एक खेरीत विशय. गाडयांचो वाडटो आंकडो आनीक नैतीक – अनैतिक मार्गान जाता तितलो दुडू एकठांय करपाचो हावेस. ह्या गजालींचें समिकरण खंय तरी आसा.
पयसो मेळोवपाक मनशाल्या चिंतनाची भरारी खंयच्या वायट मार्गा वटेन पावत हाचो भरवसो उरूंक ना. गाडयांचो मुखेल उपेग एका सुवाते वेल्यान दुसरे सुवातेर वचप इतलोच उरूंक ना. गाड्यो आनी प्रतिश्ठा, आपूण व्हड, हेर सगळें उणाक अशे समजीकायेच्या विकृत हावेसाचीय थंय भर पडत आसा. मोबायलान आमका कांय – सेकंद, मिनटां भितर सगलीं कामां जाग्यार घालपाची ताकतीक शिकयल्याच. तेच भशेन दुडुय एकठांय करुया, तो करूं येता जाल्यार पळोवया, अशेंय संस्कार तो करपाक लागला. दुडु आसल्यार सगलें! दुडवा मुखार दुसऱ्या मनशालो जीव कोयरा समान! जाता तितले सादोवया. वायट- बऱ्या मार्गान सादोवन घेवया. ही असली अतिरेकी चिंतनाची मनाची वान्सा, पद्दत आमका आयचीं इलेक्ट्रोनिक उपकरणां दिवपाक लागल्यांत.
मनशालें निमणें उद्दिश्ट- जाता तितलें सुख, धादोसकाय. कायदे- पुलीस- ख्यास्त हाचें कोणाक पडलां? अश्या ह्या वायट चिंतनाचो पद्दतीचो संसर्ग तरणाटे पिळगेचेर वाडत चल्ला. बरे संस्कार, बरें सांगणे, बरो मार्ग दाखोवपी आयज ह्या उंच- उंच हावसाचे गर्दे मुखार कुशीक पडपाक लागल्यात. ह्या सगल्या मानसिकतायेचो संबंद खंयतरी वाडपी अपघात, चोरयो, बलात्कार हांचे कडेन पावला. एक भशेन गोंयची सोज्वळ मानसिकताय आसली तिका ह्या मोबायल संस्कृतायेन बादा हाडल्या. मनशाले जिणेचो तशेंच तागेल्या जिवाचो वालोर इतल्या सकयल्या पांवड्यार पाविल्लो आमी केन्नाच अणभवलें ना.
वाचन, संवाद आनी तातूंतल्यान सादपी मनशा-मनशा मजगतचें बरेंपण. पिरायेन व्हड मनशांचो मान- सन्मान राखप. आनीक त्याच मानसन्मानाची आमगेल्या भुरगे पिळगे कडल्यान आमी अपेक्षा दवरप! ह्या दायजान आयिल्ल्या सांस्कृतिक ठेव्याकय आपले पुरते येवजुपाचे पद्दतीक लागून मार बसपाक लागला. मनशां मजगतीं आपलेपणाची ओलसाण दवरपाक आमगेली चिंतनां शिकयतात. संवादांतल्यान मेळपी मायेची ऊब तीं वाडयतात. ही एक भशेची ओड, थाकाय. पयस, कामांक गेल्या मनशाक परतून घरा उमेदीन येवपाक लावपी. ती ओड उणावत चल्ल्या काय, आयच्या फाटीक वाग लागिल्ले भशेन धांवतल्या मनशाले जिणेंत? जिणेंतलीं हीं उंचेलीं मुल्यां, दायजान मेळिल्लें मनाचें बरेंपण- उजूपण हे जिणे वांगडच्या सर्ती भितर शेणत चल्लां. चडान चड दुडू- गाडयांच्या हावेसाक लागून सुखाच्या, समजणेच्या विकृत सपनांक लागून? संवाद सादपाक लागून दुसऱ्यान जाय जाल्यार आपल्या म्हऱ्यांत येवचें. आपूण ताचे परस इल्लोय कमी ना. थंय खालतेंपण कित्याक घेंव? हो “इगो” आमच्या चिंतनाची वाट लावपाक लागला. फकत कामा पुरतेंच उलोवप. त्या कामा पुरतोच संबद दवरप. बाकी सगळो तेंप एकमेकांक फाट करुन जगप. बरो संवाद करपाचे अपेक्षेन केन्नाच फुडाकार घेवप ना. ही सगळीं मनाचीं फ्राकपणा. जीं सगलीं मोबायलाक लागून जाल्ल्या एकमुळेपण, आत्मकेन्द्रीत जिणेंचे संवयेन वाडत चल्ल्यांत. आत्मकेंद्रीत जीण आनीक वाडटे अपघात हांचोय खंयतरी संबंद ना मु? होवूय बुदवंतांनी विचार करपा सारको मुद्दो.
पुर्तुगेज तेंपार जातालो तसो रक्तखेव आनीक आायचे तेंपार जावपी रस्त्यावेलो रक्तखेव हातूंत तशें सारकेंपण आसा. फक्त मरणाची कारणां खेरीत. अर्विल्लीं. पूण मरतल्यां मनशांचो आंकडो त्या तेंपा परस कितल्याश्याच वांट्यांनी वाडला. एक भशेचो रक्तखेवाचो हो शाप, हे गोंयचे भांगरभूंयेक! कोणालीं कसलीं पापां फळादीक जावंक लागल्यांत हाचो अदमास लागना. फकत चांटे पावलाक मुंयो- किड्यां भशेन मनशां मरपाक लागल्यांत तें दिसता. कितल्याशाच मनशांची जीण उध्वस्त करपी ह्यो अपघातांच्यो मालिका कितलो तेंप पळयत रावपाच्यो? सोंशीत रावपाच्यो? मनिसकायेन जियेत रावल्यार कोण कोणाचें वायट करपाक शकना, अशें आमचें आदले सांगताले. खून, चोरयो, दरोडे जातात तेन्ना कोण मनीसपण विसरतात? हाचो पत्तो लागना ही गजाल खरी. थंय ते विसरपाक लायतात तो फकत दुडवांचो हावेस, दुडवांची तान. पूण अपघात? कोणाक गुन्यांवकार थारावपाचें? अशीर रस्त्यांक, चिंतनांनी सतर- वितर जाल्ल्या मनाक, काय सगल्या गजालींक जापसालदार थारावपाची, जी आमकां संवंय जाल्या त्या सरकाराक? काय दुडवांक हिसपा भायर, नाका तितलो वालोर दिवन पुराय जीण ते नदरेन असुरक्षित थारावपाचे मनाचे समाजिकायेक? हेच रक्तखेवाचें दायज आमी फुडल्या पिळग्यांक दितले? काय मानसिकताये भितर बदल हाडून येणाऱ्या पिळग्यांक थाकाय दितले? उणेच रस्त्या वेल्या अपघातांत बळी पडपा पासून पयस दवरतले? एकान एक वायट गजाली पासून जाता तितले पयस रावपाचे संस्कार शिकयतले?
महेश पारकार
9420768518
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
