भांगरभूंय | प्रतिनिधी
कृष्णायण
भुरग्यांनी सांगिल्ली खबर खरी आसा काय ना हाची खातरी करपाक नंद दुसऱ्या दिसा कांय यादवांक घेवन त्या मेल्ल्या हाराक पळोवपाक गेलो.
गोकुळांत रावपी यादवांचो मुखेल वेवसाय गोरवां पोसपाचो आशिल्लो. ते खेरीज ते यमुना न्हंयेचें उदक वापरुन शेती करताले. लागींच आशिल्ल्या रानांतल्यान तांकां घरां बांदपाक लाकूड आनी हेर कामांक उपेगी जळोव मेळटालो. गोरवां चरोवंक सोडपाक व्हडलीं मळां आशिल्लींच. दूद, लोणी, तूप, भाजयो मथुरेच्या बाजारांत व्हरून विकपाचें काम चड करुन यादव बायलां करतालीं. गोरवां चरोवंक व्हरप आनी तांची राखण करप हीं कामां यादव भुरगे करताले. शेतांतली कामां तरणाटे करताले. वेळ मेळटा तेन्ना ते कुस्ती खेळटाले. गरज पडल्यार तयारी आसची हे खातीर गोकुळांतले तरणारे तरसाद चलोवप, भालो मारप ह्यो गजालीय शिकताले. हे प्रमाण गोकुळांतले लोक आपलीं कामां करुन सुखा- समाधानांत रावताले.
पूण कांय वर्सांनी गोकुळांतल्या यादवांक गोकुळ सोडून दुसरे कडेन वच्चें अशें दिसूंक लागलें. ताका कारणूय तशेंच आसले. सेगीत खूब वर्सा उत्पन्न घेतिल्ल्यान गोकुळातले जमनीचो कस कमी जाल्लो आनी जांय तशें पीक मेळना जाल्लें. रानांतलीं झाडां मारिल्ल्यान तांतूत रावपी रानटी जनावरां मळार येवन गोकुळांतल्या गोरवांक मारून उडोवंक लागलीं. भुरगे गोरवां चरोवंक व्हरपाक भिवूंक लागले. दुसरे बरे सुरक्षीत सुवातेर वचून वस्ती करची अशें यादवांक दिसूंक लागलें. तांणी तांचो फुडारी नंदाक तशें सुचयलें. नंदाकूय तशेंच दिसतालें. पूण कृष्ण आनी बलराम सामके ल्हान आशिल्ल्या कारणान ताणें हेर यादवांचें म्हणणें व्हडलेशें मनार घेतलें ना.
पूण कांय दिसांनी नंदाक गांवच्या लोकांक वांगडा घेवन गोकुळ सोडचेंच पडलें. ताचें कारण म्हणल्यार थंय आशिल्ल्या रानांतले लांडगे दिसा उजवाडात गांवांत येवपाक लागले. ल्हान पाडकांक, वासरांक ते गोठ्यांत भितर सरून झपय घालून मारूंक लागले. लोकांक तांच्या ल्हान भुरग्यांक घरांतल्यान भायर सोडपाक भंय दिसूंक लागलो. अशें घडना फुडें नंदान हेर यादवांक घेवन गोकुळ सोडून वच्चें अशें थारायलें. न्हंयेंचे दुसरे वटेन वृंदावन ही सुवात नंदाक बरी मानवल्ली. वृंदावन मथुरे सावन गोकुळा परस मात्शे पयस आशिल्ले. पूण पयस आशिल्ल्यान कंसाचो चड त्रास जावचो ना, असो नंदान विचार केलो. यादवांक जाय तशी सुवात आशिल्ल्यान ते मागीर एक दीस आपले सगळे संवसार उखलून घेवन वृंदावनांत रावपाक गेले. तांचे जिणेचे चक्र परत पयले भशेन सुरू जाले. पूण सगले जाग्यार पडटा मेरेन दोन- तीन वर्सा गेलीच.
कृष्ण आतां मात्सो व्हड जालो. तो आनी बलराम गोरवां घेवन हेर भुरग्यां सयत मळार वचूंक लागले. थंय गेल्या उपरांत न्हंयेंत उडयो मारप, कुस्ती खेळप हेय उद्देग ते करताले. कुस्ती खेळपांत कृष्ण रोखडोच कुशळ जालो. ताच्या वांगडच्या बलरामा येद्या व्हडल्या भुरग्यांक लेगीत तो कुस्तींत सहज हारयतालो. ताचें कारण म्हणल्यार ताच्यांत आशिल्लीं जल्मजात शक्त! नंदान मागीर कृष्णाक एक मुरली हाडून दिली. कृष्णाक मागीर मुरली वाजोवपाचो छंद लागलो. गरवां एके सुवातेर चरूंक लागली म्हणटकच कृष्ण कुशीक आशिल्ल्या एका झाडापोंदा मुरली वाजयत बसतालो.
एक दीस अशेंच यादव भुरगे तांची गरवां मळार चरयताले. दनपार जातकच तांणी घरा कडल्यान हाडिल्ले जेवण जेयले. जेवतकच कांय वेळ तांणी विसव घेतलो आनी गोरवांचेर लक्ष दिवपाक थंय सावन परत गेले. कृष्णाक जेवल्या उपरांत न्हीद येवपाक लागली तसो तो थंयच सावळेंत न्हिदलो. कृष्ण न्हिदला तें पळोवन बलरामान ताका उठोवंक ना. हेर भुरग्यां वांगडा तोय गोरवां आमडूंक गेलो. कांय भुरगे तांणी हाडिल्यो कोयत्यो घेवन करड काडूंक लागले. ह्या काडिल्या करडाच्यो भाळयो बांदून ते भुरगे, त्यो माथ्यार घेवन घरा व्हरपाचे आशिल्ले.
कृष्णाक सुस्त न्हिद लागिल्ली. इतल्यांत करडांत खंय तरी आशिल्लो एक व्हडलो हार त्या झाडा कडेन आयलो. सुस्त न्हिदिल्ल्या कृष्णाक पळोवन तो ताचे वटेन वळ्ळो. आपलें व्हडलें तोंड उगडून तो कृष्णाक पांया वटेतल्यान गिळूंक लागलो. तसो कृष्ण जागो जालो. एक व्हडलो सोरोप आपणांक गिळपाक पळेता हें ताच्या लक्षांत आयलें. ताणें व्हडल्यान आड्डून बलरामाक उलो मारलो. “दादा, दादा, बेगीन यो, बेगीन यो” कृष्णान मारिल्ली आड्डी बलरामाच्या कानार पडली. कृष्णाचेर कसलें तरी संकट आयलां जावयें असो ताणें तर्क केलो. तो आनी मागीर रावूंक ना. हेर भुरग्यांक वांगडा घेवन तो धांवत कृष्णा आशिल्लो ते सुवातेर आयलो. पळेता तर कितें! एका व्हडल्या हारान कृष्णाक अर्दो गिळ्ळिलो. तो ताका आनीक गिळूक सोदतालो. पूण कृष्णान ताका घट्ट दामून धरिल्ल्यान हाराक ताका गिळपाक जमनासले. बलरामाक पळोवन कृष्णान ताका म्हणलें, “दादा, दादा म्हाका एक कोयती दी पळोवया.” तशी बलरामान एका भुरग्या कडेन आशिल्ली कोयती कृष्णा कडेन दिली. कृष्णान मागीर आपल्या दाव्या हातान सोरपाक दामून धरलो आनी उजव्या हातातले कोयतेने त्या हाराक तोंडा कडल्यान चिरलो आनी तो भायर आयलो. हार मरून पडलो. कृष्णाची सुटका जातकच बलरामान ताका न्हंयेचेर व्हरुन न्हाणयलो आनी साफ केलो.
येद्या व्हडल्या सोरपाक मारूंक कृष्णाक कशें जमलें हो विचार सगळ्या भुरग्यांच्या मनांत आयलो. कृष्णांत कितली शक्त आसा हें त्या दिसा सगळ्या यादव भुरग्यांनी पळयलें. ही घडिल्ली गजाल मागीर वृंदावनांतल्या घराघरांत पावली. त्या दिसा सावन कृष्ण यादव भुरग्यांचो फुडारी जावन पडलो. तो सांगता तें काम ते दोळे धांपून करपाक लागले.
भुरग्यांनी सांगिल्ली खबर खरी आसा काय ना हाची खातरी करपाक नंद दुसऱ्या दिसा कांय यादवांक घेवन त्या मेल्ल्या हाराक पळोवपाक गेलो. हाराक पळोवन सगळ्यांक अजाप दिसलें. इतल्या ल्हान पिरायेच्या कृष्णाक येदो व्हडलो सोरोप मारपाक जमलें ह्या खातीर नंदान देवाचे आभार मानले. एक व्हडले संकश्ट टळिल्लें हें नंदाच्या लक्षांत आयलें. वसुदेवाचो पूत कृष्ण एक वेगळोच मनीस जावन आसा हाची नंदाक खातरी जाली.
अनिल नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
