भांगरभूंय | प्रतिनिधी
स्वामी विवेकानंद म्हळ्यार भुरगेपणांतले ‘नरेंद्र’
नरेंद्रान भुरगेपणांत तांची आवय भुवनेश्वरी आनी बापूय विश्वनाथ हांचे कडल्यान खुबशो गजाली शिकून घेतल्यो. तांचेर रामायण, महाभारत ग्रंथांतल्या काणयां वरवी बरे संस्कार जाल्ले. भुरगेपणा सावन तांचे बापूय नामनेचे वकील आशिल्ले. तांचे कचेरींत वेगवेगळ्या जाती-धर्मांतल्या लोकां खातीर ओडपाक विंगड विंगड हुक्के आसताले. एका दिसा नरेंद्रान तें पळयलें आनी ताणें ते लिपचोरयां सगळे ओडून पळयले. पुणून तातूंत तांकां कसलोच फरक जाणवलोना. सगळे हुक्के सारकेच लागले. रोकडेंच तांणी तांच्या बापायक ते विशीं विचारलें आनी जाती भेदाविशीं
आपलें मत बापाय मुखार मांडलें.
नरेंद्राच्या विचारां वेल्यान बापायचे दोळे उकते जाले…
नरेंद्र शाळेंत शिकपाक हुशार आशिल्लो. तसोच तो मस्तीय खूब करी, एका दिसा शाळेंत गुरुजी शिकयता आसतना गुरुजीन फाटल्या बाकार बसून मस्ती करतल्या भुरग्यांक उबे करून शिकवणीचेर प्रस्न विचारले. स्वामी विवेकानंदाची उलोवपाची तरा बरी आशिल्ली. तेचपरी तांचो इंग्लीश भाशेचेर अभ्यास आशिल्लो. एकल्या नरेंद्रान सगळ्या प्रस्नाच्यो जापो दिल्यो. पुणून हेरांनी जापो दिल्यो नात. ताका लागून गुरुजीन नरेंद्राक सोडून सगल्या भुरग्यांक बाकार उबे रावपाची ख्यास्त फर्मायली.
सगळे भुरगे बाकार उबे रावले. नरेंद्रय बाकार उबो रावलो. गुरुजीन ताका बसपाक सांगलें. पुणून तो बसलोना. उरफाटे, तांणी गुरुजीक सांगलें.
‘‘हें पळयात गुरुजी, मस्ती करतल्या भुरग्यां वांगडा हांवूंय आशिल्लों. देखून म्हाकाय ख्यास्त फावो जावंक जाय,’’ गुरुजीक अजाप
दिसलें. तांणी सगल्या भुरग्यांक मस्ती आनी
शिस्त हाचेर बरे विचार सांगून सगळ्यांक समज दिली आनी उपरांत सगल्यांक बाकार बसूंक सांगलें…
स्वामी विवेकानंदाची उलोवपाची तरा बरी आशिल्ली. तेचपरी तांचो इंग्लीश भाशेचेर अभ्यास आशिल्लो. स्वामी विवेकानंद
सदांच म्हणटाले ह्या संवसारांतलो दरेक
मनीस कितेंय तरी शिकून घेवपा सारकोच आसा. देखून ते कोणाकच उणाक लेखी नाशिल्ले.
आवयचे शिकवणेक लागून तांकां हिंदू धर्माचो स्वाभिमान दिसूंक लागलो, जाल्यार सर्वधर्म समभावाची शिकवण बापायकडल्यान मेळ्ळी. हे खातीर अमेरिकेंतले तांचें उलोवप आयजवेर लोकांच्या काळजांत तगून अज्रंवर उरलां…
उल्हासभाईखिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
