गाडयांचे शौकीन

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

देश, राज्य वा तालुको पांवड्याचेर जावं, सत्ताधीश सत्तेर आयलो काय आपले म्हूण कांय वेगळे बदल करता. कारभाराची कार्यपद्दत, उदरगती विशीं ते आसले जाल्यार विरोधक सोडल्यार कोण व्हडलीशी आक्षेप घेना. पूण, हे बदल आसतात ते, गाडी- कार्यालय- बंगल्यां कडेन संबंदीत. कवी केशवसुतांचे तुतारी कवितेंत ‘जुने जाऊ द्या मरणालागुनी, जाळुनी किंवा पुरुनी टाका…’ अशी एक ओळ आसा. आमचे लोकप्रतिनिधी ती शब्दशा खरी करतात. कार्यालय, बंगलो दुरुस्त (रिनोव्हेट) करतात. गाडी नवी घेतात. ही स्वता खातीर. पूण स्वताच्या खात्या खातीर, पंचायत- पालिका, सरकारी म्हामंडळां खातीरुय सरकारी खर्चान खरेदी जाता. लोकांच्या पयशांचो हो गोबर, गैरवापर. मडगांव पालिकेन हालींच दोन नव्यो गाडयो खरेदी केल्यात. हाचे पयलीं खरेदी केल्ल्यो गाडयो वापरिनासतना पडून आसतना मंडळान हें पावल उखल्लां. हेर पालिका, पंचायती, सरकारी खातीं, म्हामंडळांनीय कितें वेगळें आसचें ना!!
दोन दिसां पयलीं तुयां, कासारवर्णेची बातमी आयिल्ली. थंय सात- आठ अॅम्ब्युलन्सी कळम लागिल्ले स्थितींत पडून आसात. तातूंतल्यो फक्त दोनूच वापरतात. उरिल्ल्यांचो ना वापर जायना, ना देखभाल.
लाखांनी रुपयांचो हो इबाड करपांत जो जापसालदार आसा, ताचेर कडक कारवाय जावंक नाका? सादी मोटार घेतलो जाल्यार आयज पांच लाख रुपया जाय. व्हडल्यो गाडयो, अॅम्ब्युलन्सी, बशी आनी हेर वाहनांचें मोल लाखांनी रुपया. मात सरकारी यंत्रणा, स्वराज्य संस्था बारीकसाणेन विचार करीनासतना खरेदी करतात. शाॅपिंग माॅलांत वचपी बायलो पसून अशी खरेदी करीनात आसतल्यो! शॅडो कावंन्सील फाॅर मडगांवचे संयोजक सावियो कुतिन्हो हांच्या मतान, मडगांव पालिकेचें गाडयांची देखभाल करपाचें स्वताचें केंद्र आसा. तेंय बंद आसा. इलेक्ट्रीक गाडयां खातीर चार्जींग पाँयट ना. सात काॅम्पॅक्टर आसात, तातूंतले दोन धुल्ल खायत पडल्यात. इतलेंच न्हय, 40 लाखांचे ट्रक येरादारी नोंदणी जावंक नाशिल्ल्यान आसा थंयच घट जाल्यात. गोंयांत 191 पंचायती, 7 नगरपालिका, 1 म्हापालिका आनी 2 जिल्हो पंचायती आसात. ताचे भायर सरकारी खातीं आनी खोटलोभर म्हामंडळां. (कदंबाकूय तातूंत धरचें). हीं वाहनां, तांकां लागपी सामान, इंधन, ड्रायव्हर, मेकॅनिक हाचेर दर म्हयन्याक वा वर्साक कितलो खर्च जाता तें मडगांव सयत सगल्या पालिकांनी, पंचायत, खातीं, म्हामंडळांनी सांगपाक नाका? कारण जाणकारांच्या मता प्रमाण, हातूंतलो बरोचसो खर्च हो नश्टो आनी उरिल्ली उधळपट्टी. हातूंतलीं कांय वाहनां ही घरगुती कामां खातीरूय वापरतात. सरकारान मुद्दाम हाची चवकशी करूंक फावो.
रस्त्यांचेर गाडयो दवरपाचो एक प्रकार आमच्या गोंयांत पळोवपाक मेळटा. वाट वा शीम दाखोवपाक वाटचिरे आसतात, तश्यो ह्यो गाडयो रस्त्यां कडेक पडिल्ल्यो आसतात. त्यो पिड्ड्यार जाल्यात, तांचेर झाडां, वेली वाडल्यांत. हातूंतल्यो चडशो गाडयो सरकारी. पणजे सारक्या शारांत पसून अश्यो बेवारस गाडयो पळोवपाक मेळटात. म्हणटकच आडवाटेर कितल्यो गाडयो आसतल्यो, हाची फकत कल्पनाच करची. कदंब येरादारी म्हामंडळाच्या गाडयांची अवस्था सोंसपाची ना. फाटीं वळवय, सावयवेऱ्यां कदंब बशी बंद पडपाच्यो घडणुको घडल्यात. एक गाडी तर डिझेल नाशिल्ल्यान उरिल्ली. म्हामंडळाची स्वताची गॅरेज, मेकॅनिक आसतना अशें जावप हें बऱ्याचें लक्षण न्हय. कांय बशी भायल्या गॅरेजींनी दुरुस्त करतात. हाचे फाटलें कारण कळना.
सरकार दरवर्सा नव्यो- नव्यो गाडयो घेता. उदकाचेर आनी जमनीचेर चलपी एक गाडी घेतिल्ली, ‘हिपहाॅप’ डबल डेकर बशी घेतिल्ल्यो. कोरोना येत पसून त्यो दिसूंक नात. गाडी ही दीसपट्टी वापरांत आसपाक जाय. नाजाल्यार ती नादुरुस्त जाता. सरकारी गाडयो तश्यो वापरांत आसतात. तरीय थारावीक काळांत त्यो विकून नव्यो घेतात. कोरोना काळांत अर्थवेवस्थेचेर पेज आयला. गरजो कमी करप, बचत करप हो तिका थाकाय दिवपाचो एक मार्ग. तेन्ना खर्चा फाटल्यान खर्च करप परवडपा सारकें ना, हाचो सगल्यांनी विचार करपाक जाय. गांव ते राज्य पांवड्या वयले लोकप्रतिनिधी, अधिकारी गाडयांचें शौकीन आसात. हरकत ना. पूण, हाचे मुखार ‘फुलू खुस्तार खोजनें’ नाका.