भांगरभूंय | प्रतिनिधी
रवीन्द्रबाबाक पिशें लागलें कोंकणीचें. ताणी आख्खें आयुश्य ते खातीर वेंचलें. कोंकणींत हें येवंक जाय, तें अणकारीत साहित्य जाय हे तांकां हुस्के. चऴवळीचो केंद्रबिंदूच तांच्या घरा पिरवळा म्हळ्यार जाता. हांव ताचो साक्षीदार. सगळे लेखक (लेखक निकतेच घडटाले ते), कार्यकर्ते, चळवळे, संघटक थंय येताले. कवी नागेशबाब करमली येताले. थंय बसका जाताल्यो. आंदोलनाची दिशा थारताली. रणनीती थारायतले. रवीन्द्रबाब तशे गंभीर. बरपूय वैचारीक. पूण बसकांनी अदींमदीं ताण हलको करूंक किटकिटून हांसताले.
तांचो बापोलभाव सुमंत सर आत्र्यापयऱ्यान थंय येतालोच. हांव सांजवेळा थंयच आसतालों. कोंकणी पुस्तकां छापप हो एक मोटो दोंगरासारखो व्याप ताप. पूण तीं येवंकूच जाय म्हूण रवीन्द्रबाबान आनी सुमंतबाबान पेंगट बांदलें. जाग म्हयन्याळें सुरू केलें. जाग प्रकाशन सुरू केलें. कितल्याशाच लेखकांचें पयलें पुस्तक उजवाडाक हाडलें. तें करपाक केद्यो अर्थीक राटी करच्यो पडल्यो तें हांवें दोळ्यांनी पळेलां. सगळेच लेखक कृतज्ञ आसताचशे नात. तांचो धवोफुल्ल भेस आनी चरंय चरंय करून चलतना जावपी जोत्यांचो आवाज अजूनय कानार सादता. गोदूबाय तांकां रवीन असो उलो मारी. कितल्याशाच कुडींच्या त्या भव्य घरांत हो अपुरबायेचो नाद प्रसारीत वतालो. एक दीस गोदूबायन म्हळें – रवीन, तूं तें जाकीट घालूं नाका रे. कित्याक? रवीन्द्रबाबान विचारलें. तें घालतकच तूं तबलजी कसो दिसता. त्या दिसाच्यान हांवें रवीन्द्रबाबाक जाकीट घाल्लो सहसा पळोवंक ना. तें वाक्य गोदुबायन म्हणटकच म्हाका हांसूंक आयलें. मुंबयसावन गोंयांत आयिल्ली कथाकार शीला कोळंबकार थंय आशिल्ली तिवूय हांसली. तबलजी म्हणटकच याद जाली. रवीन्द्रबाबांक तबलें आवडटालें. ते थोडेंभोव शिकिल्ले. तांच्या निबंदांतल्या कुकुल्या वाक्यांनी टकक टकक असो आवाज जाल्लेभशेन चार मात्रांचो (उतरांचो) केरवा वा स मात्रांचो दादरा ताल वाजिल्लेभशेन म्हाका खुबदां दिसता. ताल लय वाक्यांनी येवपाक संगीत गिन्यान आदार करता.
कोंकणीचो दिश्टावो म्हाका रवीन्द्रबाबान घडयलो. सगळ्या कार्यावळींनी ते म्हाका आनी माधवीक (सरदेसाय) व्हरताले. चळवळींत हांव, माधवी आनी सुमंत सराल्यो सगळ्यो धुवो मिरवणुकींनी पणजे आशिल्लीं. नवें कितें बरयलां हें रवीन्द्रबाबान म्हाका सदांच विचारचें.
जपान जसा दिसला हें तांचें मराठी प्रवासवर्णन म्हाका खूब आवडलां. काकासायब कालेलकारांचे ते शिष्य. ज्ञाननिधीच्या सान्निध्यांत हें तांचें सुंदर पुस्तक. रवीन्द्रबाबान कोंकणी, मराठी, हिन्दी, गुजराती ह्या भासांनी खूब पुस्तकां बरयलीं. आमी कितलीं वाचलीं खबर ना. रवीन्द्रबाबांची पुण्यतीथ, जयंती सगळ्या कोंकणी संस्थांनी, कोंकणी शिक्षण जंय जंय आसा त्या संस्थांनी मनोवंक जाय. फक्त हार घालून न्हय. पुस्तकांचीं पारायणां केल्यांत तांणी उलोवचें. तरणाट्यांनी शिकचें.
महाभारताचे दोन खंड रवीन्द्रबाबान बरयले. रूमभर महाभारतांच्यो राशी. ते संशोधन करताले. हिंदी, इंग्लीश महाभारतांचें. बरोवंक लागतकच मोट्या मोट्यान वाचताले. गोदू, खंयचें वाक्य आवडलें सांग. दुर्योधन ताणशेलो. दुर्योधन तापलो. दुर्योधन तणतणलो. दुर्योधन शिंवशिंवलो. दुर्योधन फुरफुरलो. गोदुबायन वा रे रवीन म्हळें. तांणी ते घेतलें. दोन उतरांचें गोड वाक्य. कितले त्रास घेवचे बरोवपाक हें हांव तांचे कडल्यान शिकलों.
आज वखवख वाडला. रवीन्द्रबाबांचे विचार, पुस्तकां वाचून आंगांत जिरोवन कोंकणी खातीर काम करपाची गरज आसा. निसुवार्थी सेवा. फक्त म्हजें- म्हजें म्हळ्यार जातलें यमाचें खाजें. कोंकणीचें चिंतून म्हजी न्हिद खळटा, अशें सांगपी एकलेच रवीन्द्रबाब. मुदलांत खळटा हें उतर कितले जाण वापरतात, उलयतात आनी तांकां तें समजता हो गूढ प्रस्न. पदव्यो चलनात. ज्ञान जाय. रवीन्द्रबाब हे ज्ञानपिपासू आशिल्ले. देखून तांणी मोटो विचार दिलो. कोंकणीक घटमूट अधिष्ठान दिवपाचें मोलादीक कार्य तांणी केलें. आमी तें मुखार व्हरूया. तातो गेल्यार आयज बारा वर्सां जालीं. तांणी दिल्लें प्रेम तांच्या घराकुशीकच्या जायांच्या मळ्यांतल्या जायांवरी अजूनय ताज्जें घमघमत आसा. पुण्यतिथी निमतान म्हज्या तातोक आर्गां.
मुकेश थळी
फोंडें
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
