भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमच्या इश्टाचो भाचो, आसत आठवेक-णव्वेक. तो सदांच शाळेक व्हडली सुटी पडली, की ताच्या मामागेर रावपाक येता. म्हणल्यार म्हज्या इश्टागेर. सुटयेच्या पयले दिसाक तो पावता आनी फाल्यां शाळा सुरू जावपाची आसल्यार आदले दिसा आपल्या घरा वता
आमी आमचे भुरगेपणांत अशींच करताली न्हीं? मामाले घर जर कुंकळीयां, रीवणां अशा संपन्न गांवांनी आसत जाल्यार तर सामकी मजा! माया म्हयन्यात चुन्नां- चारा-पिटकोळां सोदूंक दोंगोर माड्डीत वचप. आंबे- घोंटां मनसोक्त चोंखप, झाडा वयल्यान निकतेंच काडिल्ले पिकें पणसुल अळंग हातान उगते करून उबदार गरे तोणांत उडोवन भिकणां भायर काडून दवरप. अनशींनी भोंवन अनसां नियाळप. हातार अनशींचो रोस गळयत खावप आनी तान भागोवप.
मेथी पाट्यार वाटून आदीच तांबडे जाल्या हातांचेर मेथीचे गुळे घालप. मेथयेन भरील्ले हात रातभर माथ्यार घेवन न्हिदप. तिनसांनां पदांच्या भेंड्यानी खेळप थारिल्लें. चौक्यांचेर खाम्यांनी पोटभर खेळप. णव खामे धरपाक मेळटाले. खेळगडी मेळपाचो प्रस्न केन्नाच आयलो ना. टीम रोखडीच तयार ! पत्ते, सागरगोटे (फातरांनी) , ताबुलफळें , बुद्धीबळ, लुडो, कॅरमबोर्ड हे मागीर थोडे बैठे खेळ ल्हान- व्हड सगळींच खेळटालीं. झरीर वचून न्हांवप, न्हंयचेर- तळीयेन डुबकी घेवप हे परमानंद. उदकातल्यान भायर येतकूच पोटाक अशी चुरचुरीत भूक लागताली! पानार-तळिल्ली बांगडुली, आम्या शीर आनी लोंणच्या आमली आसल्यार पुरो. शिताची रास रोखडी सोंपताली. अशावेळार आजी म्हणटाली परत एक फावट शीतातपलें वाळूया!
म्हजे माईकूय अशें निर्धास्त भुरगेंपण मेळिल्लें ! तिची आवय ती ल्हान आसतनाच गेल्ली. माशेलांत मामागेर तिचें भुरगेपण गेलें. पूण ते पिरायेर पोटभर खावंक मेळ्ळे ना त्यो लातांनीं
जाल्यारूय पोटभर खेळपाक मेळटालें. आजये कडल्यान अपुरबाय करून मेळटाली. तशेंच, कामांची शिदोरीय मेळटाली. बरी देख आनी बरी रीत दिवपाक तर आजये बगर कोण आशिल्लो तिचो. दोगांय मेळून काजूबियांच्या कारखान्यांत भाजिल्ल्यो काजूबियो वेगवेगळ्यो करून त्यो लातांनीं घालून माथ्यार घेवन पावोवपाचें काम करतालीं. भात उकडून “हातरीर“ सुकत घालताली शरीराक कश्टाची सवय लागपाक जाय. ताचे सारकें दुसरे कांयच ना. अशी म्हणणींच आसताली.
आमच्या भुरग्यांकूय आमी आजोळ थोडे दीस तरी दाखोवपाचो यत्न केला. ते मजेची तांच्या काळजान आयज लेगीत तार झंकारत आसतली. तळावले- फोण्यां, तांचे मावशेगेर हांव तांकां घेवून रावतालें. वर्साचे पापड करून तांच्या व्हड आंगणांत सुकोवन, कवळ्यो करून हाडटालीं. पापड करता तेन्ना लात्यो करप, पापड सुकत घालप हीं कामां भुरगीं खोशयेन उड्यो मारीत करतालीं. थंय तांच्या दोंगरांनी भिण्णां आनी घोंटां पुनावपाक तीं तरबेज जाल्लीं.
फोण्यां, कुळारा व्हड घरांत, म्हज्या बापोल भांवडांचो, काका- काकींचो त्यावेळार जायतो गोतावळो आशिल्लो. मायेन थबथबिल्ली ही सादीभोळी म्हजी मनशां सगळीं! तांणी आमच्या भुरग्यांची खूब अपुरबाय करप आशिल्ली. तांका आनी कितें जाय? मेकळें वातावरण आनी उप्पाट मोग मेळ्ळ्यार भुरगेंपण फुलारता!
आतां भुरग्यांक पयस दवरपाक पालक अनमनतात. मात्शे चडूच जागरूक बी जाल्ल्यांत जावंये. दिसूय आता बदलल्यात. काळजांत सतत धास्ती घेवन जगपाचे! जिणेंतलें सादें सोंपेंपणान मेळपी खोशयेचे खीण वेंचपाक तांकां वेळूय ना. आनंद मेळोवपाकूय पयशेच दिवचे पडटात असो तांका भ्रम आसा आतांच्या भुरग्यांचे भुरगेपण ‘बंदिस्त’ अशें कोण म्हणत? ल्हानांतलें ल्हान भुरगें लेगीत आपल्या इल्लेशे आयुश्यांत कितलेशेंच मैल भोंवन येता. देश- विदेश पळयता. अनेक भासो शिकता. तरातराचे जिन्नस चाखता. अनेक खेळाप्रकार आत्मसात करपाचो यत्न करता. कमरायेदी लेगीत ऊंचाय ना पूण भुरगो आसता बुद्धिबळांत माहीर! चिंटूजीराव फुटबॉल चँपियन!!
चिटकुलीं-पिटकुली गोड-गोड गितांच न्ही तर शास्त्रीय संगीताचें शिवधनुश्य सहजपणान उखलतात! तशेंच तबलें वाजोवन लोकांक मंत्रमुग्ध करतात. आपल्या नृत्यकौशल्यांन प्रेक्षकांक आश्चर्यचकीत करतात. धाकटुले विज्ञानिक जावन आमकां आमच्या देशाचो
फुडार लखलखीत आसा अशी आस दाखयता. ..
असंख्य जिद्दी आवय- बापूय आनी भुरग्यांचे शिक्षक जीव तोडून मेहनत घेतात. मोलादीक मार्गदर्शन करतात तेन्ना भुरग्यां भितरली कला लोकां मुखार येता. ते खातीर दोगांय मदीं चिकाटी आनी सातत्य जाय. पूण हांगांच कांय जण फसतात. आपले पाल्याक कलेची गोडी लावन रोखडीच तीं “महत्वाची वर्सां” आसात म्हूण कलेपासून तांकां वेगळे करतात. मागीर “ती” वाट तांचे पासून कायमची पयसावता. मनाक थाकाय दिवपी,
शरीराक सुसेग दिवपी कलेपासून तोडून ती व्हडलें कांय साधनात. उलट हाता कडेन आयिल्लें इंद्रधोणू तीं तांचे पासून पयस करतात
आयज भुरग्यांचें भुरगेपण इंद्रधोणूच्या रंगांनी कशें सजोवचें हेंच पालकां मदीं आव्हान कशें आसा काय? आपल्या भुरग्याक जाता तितलें “सगलें’’ दिवपाक तीं सिद्ध! ते खातीर, पेलना तरी व्हड स्कूलांत प्रवेश घेवप, शिकोवणेचो फार्स गळ्यांत आडकूवप, गती ना तरी अनेक “क्लासांक” धाडप. कशेंयतरी भुरग्यांक गुंतून दवरले की पालकाची
जबाबदारी सोंपता? शिकोवणेचो आपूण भुरग्याची खूब काळजी घेता अशें सिद्ध जाता?
ते परस, पाल्या खातीर आपणे वेळ काडचो. ताचो अभ्यास घेवचो. आपल्याक जें कितें येता तें ताका शिकोवचें. भुरगीं तुमच्या सहवासाक आशेल्ली आसतात. तुमी तांकां तांचो हक्क दियात. तुमचो वेळ दियात. खेळात. वाचात. जगात तांचे बरोबर! भुरगीं धादोशी उरतलीं. समाधानी उरतलीं. तांका तांचें इंद्रधोणूचे रंग घडये थंयच सांपडटले.
स्मिता तिंबले
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
