आवयचें दूद अमृता समान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयच्या काळांतल्यो बाळंत जाल्ल्यो जायत्यो बायलो आपल्याक आंगा वयलें दूद मेळना म्हूण आपल्या जल्मल्ल्या भुरग्याक स्तनपान करीनात. खरें म्हणल्यार भुरगें जल्माक आयलें काय तिच्या आंगान दूद तयार जाता. पयलेंच दूद येता तें मात्शें हळडुवें, दाट आसता. ताका चिख म्हणटात. ते भुरग्यांक मेळप म्हणल्यार तो खरेंच भाग्यवान.

थोडीं बायलां भुरग्यांक बाटलेन डब्याचें दूद दितात. हें भुरग्यांचे वाडीक घातक. भलायकेकूय मारक. ह्या दुदांत शिसें, आर्सेनीक आसता, अशें जाणकार सांगतात. ल्हान भुरगीं ताका लागून दुयेंत पडपाक शकतात. 

हे पावडरयुक्त दूद भुरग्याक दिवचे परस स म्हयने जायसर ताका आवयचें दूद दिवप खरेंच बरें. आवयच्या दुदाक भुरग्याचें अमृत अशें म्हणटात. म्हणजे तातूंत रोगप्रतिकार शक्त खूब प्रमाणांत आसता. आवयचें दूद पिल्यार आई आनी भुरग्याचें नातें अतुट जाता. दोगांय मदीं मोग, आपुलकी हांचो धागो निर्माण जाता. भुरग्यांक हें दूद पियेवन कांय जायना, कारण तातूंत भेसळ केल्ली नासता. आवय भुरग्या जाय तितले फावटी जाय त्या वेळार दूद दिवपाक शकता. दुदाची बाटली धुव, खतखतीत उदकांत शिजय, असले प्रकार ना. ताका लागून आवयचो वेळ आनी काम वांचता. प्रवासांत आसल्यार बाटलेचें दूद दिवप म्हणल्यार त्रासूच.

पावडराचें दूद भुरग्याचे भलायकेक सामकें वायट. ताच्या मेंदवाचेर परिणाम  जावं येता. वात, पातळ संडास, कोठ्याची पिडा, पचनाचे त्रास जावं येतात. भुरग्याच्या किडनींचेर, यकृताचेर परिणाम जावं येता. तांचीं हाडां मोव जातात. वजन वाडना. तो परत परत दुयेंत पडटा. 

दोतोर फक्त स म्हयने आवयचें दूद भुरग्यांक दियात अशें सांगून पसून बऱ्योच बायलो तें दिनात. आवयचे दूद पुश्टीक आसता. सगल्या आवयांनी आपल्या भुरग्याक स्तनपान करपाक जाय. मागीर कांय म्हयन्यांन ताका मोव – मोव भात, शीत, नासणें, सत्व, बीट. गाजराचें सूप वाटी, चमच्यान दिवप बरें. दिसाक अर्द केळें मुड्डून दिवप, वाटयेंत गायेचें दूद दिवप. पूण, सुरवातीच्या काळांत फक्त आवयचेंच दूद दिवपाक जाय, हें तांणी विसरूंक जायना. 

– सिद्धी तिळवे