भांगरभूंय | प्रतिनिधी
म्हजी इत्सा, म्हजी कसली इत्सा? “कसलीय इत्सा आसल्यार सांग. हांव ती पुराय करूंक शकतां, माग तुका जाय तें हांव तुका दिवंक शकतां.
“पयली म्हाका एक सांग… तूं ह्या दिव्यांत कसो?”
“कितलीशींच युगां हांवें ह्या दिव्यांत सारलीं! अलादिनाच्या उपरांत तर कितलीशींच वर्सां हांव ह्या दिव्यांत भणकणीत आसले वरी उरलों. उपकार हे तुमचे जो तुवें म्हाका ह्या दिव्यांतल्यान भायर सरपाची संद दिली. सांग म्हज्या आका तुज्या मनांत कितें आसा…? हांव तुज्या खातीर कितें करूंक शकतां…?”
“उपकार तुमचे तुमी म्हजे खातीर कितें तरी करपाची जिद्द दवरता पूण माफ करात, तुमचे कडल्यान हांव तशें कांयच घेवंक शकना. म्हाका म्हजे आवयन शिकयला… कश्ट करून पोट भरपाचें म्हणून, ती म्हणटा कश्टाचें फळ गोड असता. देखून मनशान फुकट मेळटात म्हणून केन्ना चड घेवचें न्हय, दुसर्याक कश्ट दिवन फळ केन्ना खावचें न्हय.” अशें बरेंच कितें तेजसान जिनीक आयकयलें. ताची ती समजूतदार आनी आत्मनिर्भरतायेचीं उतरां आयकून जिनी सामको अजापीत जालो. हो येदोसो धा वर्सांचो भुरगो आनी इतली ही जाणविकाय? एक मनीस इतलो आत्मनिर्भर आसूंक शकता? कितलोसोच वेळ जिनी ह्याच चिंतनांनी घुसपून उरलो.
“उपकार करून तुमी म्हजे कडल्यान मजत घेयात, हांव तुमकां मजत करून तुमचेर उपकार करिना. उलट तूं म्हजेर उपकार करतलो म्हज्या आका… तुमच्या सारक्या भाग्यवान मनशाक मजत करप हें हांव म्हजें भाग्य समजतां, तुमी म्हाका ह्या दिव्यांतल्यान भायर काडना तर म्हजी पुराय जीण ह्याच दिव्यांत सोंपतली आसतली. फाटले खेपे अलादिनान म्हाका ह्या दिव्यांतल्यान भायर काडिल्लो.”
जिनीन तेजसाक जायते तरेन समजायले पूण तेजस ताचे कसोच मानपाक तयार नाशिल्लो. तो म्हणटा…
“हांव अलादीन न्हय आनी तो काळ वेळ वेगळो आशिल्लो, आतां कश्ट केल्या बगर पोट भरना आनी फुकट मेळिल्ले चड तेंप उरना.”
“काळ वेगळो जायत, पूण नियम तोच आसा. जाच्या जाच्या नशिबांत जें जें आसा तें तें ताका मेळ्ळ्या बगर रावना. आतांय बी हांव खूबशा जाणांचें भाग्य बदलता. लाख लाख रुपयांची सोर्तीचीं इनामां जांकां फावो जाता न्हय तीं म्हजेच मजतीचो एक भाग आसा. हांवूच ताचें त्या रुपान नशीब बदलता. आनी हांव सगल्यांकच दिसना.”
“पूण म्हजेरूच इतलो खूश कित्याक म्हूण जालो तूं, जे म्हाका प्रत्यक्षांत अशा ह्या रुपान दर्शन दिलें. जशे फाटल्या काळांत अलादिनाक दिल्ले तशें?” तेजसान विचरलें.
“आसतात तशे कांय जाणांचें भाग्य, आनी तूं तर भाग्याहून भाग्यवान! तुमचे हे असले पवित्र विचार आज कोणांत सोदून तरी मेळत…? खर्यांनीच धन्य ती तुजी आवय बापूय जांणी तुका जल्म दिलो. असल्या आवय बापायक म्हजो सलाम…” इतले म्हणून जिनीन सलाम मारलो.
“ही काणी तशी बरीच व्हडली आसा, पूण हांव ती हांगाच सोंपयता. हे काणयेचो फुडलो भाग फुडें केन्नाय सांगतलीं.” इतलें सांगून आजयेन आयची काणी सोंपयली.
फुडल्या आयतारा काणयेचो कार्यक्रम आसचो ना हें तुमी सगलीं भुरगीं जाणात न्हय?” आजयेन विचारलें आनी भुरग्यांनी ‘हय आज्जी’, म्हणून जाप दिली. ह्या दिसांनी भुरग्याच्यो परिक्षा सुरू जावपाच्यो आसात, देखून आजयेन काणयांक थोड्या दिसां खातीर विसव दिलो. भुरग्यांनी आपल्या अभ्यासा कडेन बरे तरेन लक्ष दिवचें अशें तिका दिसतालें. परिक्षा सोंपतगीत येता त्या आयतारा तुमचे खातीर एक बरी शी काणी येवजून दवरता अशें आजयेन सांगलें. भुरगीं खूब खूश जावन घरा गेलीं.
परिक्षा सोंपता म्हणल्यार नवरात्रीचे दीस आयले. ह्या आयतारा भुरग्यांक नवरात्री उत्सवाचेर आदारीत काणी सांगतली अशे आजयेन थारायलें. परिक्षेचे आठ दीस कशे सरले तें कळ्ळेंच ना, आयतारा दिसा काणी आयकूंक भुरगीं आजयेगेर हाजीर.
“भुरग्यांनो, काणी सांगचे पयलीं तुमी म्हाका सांगात तुमची परिक्षा कशी जाली?” आजयेन भुरग्यांक विचारलें.
‘खूब बरी जाली आज्जी’ भुरग्यांनी एकच वागडा सांगलें.
“शाबास भुरग्यांनो, आतां हांव तुमकां काणी सांगतां.”
खुब्ब वर्सां फाटली काणी ही. पौराणीक कथेनुसार रम्भ नांवाचो एक असूर आशिल्लो. पुराय असुरांचो राजा असुरराज रम्भ. एक दीस असोच उदकांत रावतले म्हशी कडेन ताचो संबंद जुळ्ळो आनी कांय दिसांनी ते म्हसी पासून महिषासूर नांवाचो असूर जल्माक आयलो. तो आंगा रुपान म्हशी सारकोच दिसतालो. आपल्याक जाय तेन्ना म्हशीचें रूप घेतालो आनी जाय तेन्ना मनशाचें रूप घेतालो. काळो किट्ट खडपा वरी धिप्पाड आनी बळिश्ट आशिल्लो. आजून आपलें बळ वाडोवचे खातीर, तिनूय लोखांचेर जैत मेळोवचे खातीर ताणें ब्रह्मदेवाचो तप करपाक सुरवात केली. बरींच वर्सां तप केल्या उपरांत ब्रह्मदेव ताचेर खूश जावन ताका वर मागापाक सांगलें अनी महिषासुरान आपूण अमर जावचो असो वर मागलो. पूण ब्रह्मदेवान तसो वर ताका दिलो ना, कित्याकतर मनीस संवसारांत आयला तो केन्ना तरी मरतलोच. त्या परस तूं दुसरो वर माग अशे सुचयलें. तेन्ना महिषासूरान वर मागलो.
“ब्रह्मदेव तूं म्हाका असो वर दी की देवां कडेन वा दानवां कडेन म्हजें केन्ना मरण जावचें ना, अस्तुरी तर बाबडी आसता, ती कितें म्हाका मारतली, तिचे पासून म्हाका कसलोच भंय ना.” अशें ताका दिसलें आनी ब्रह्मदेवान तथास्थू म्हणलें.
ब्रह्मदेवा कडल्यान वरदान मेळ्ळ्या उपरांत आनी ताचे असुरी स्वबावाक लागून ब्रह्मदेवान दिल्ल्या वरदानाचो गैर फायदो घेवंक लागलो. तो सगल्यांचेर अत्याचार करूंक लागलो. ताच्या अत्याचारान धर्तरे वयली मनीस जात भयभीत जावंक लागली, ताणें सगळ्याक अर्धम पातळायलो. धर्माचो नश्ट जावंक लागलो.
धर्तरेर अर्धम पातळ्ळ्या उपरांत ताणें इंद्रलोकांत अमरावतीचेर आक्रमण केलें. सगल्या देवांक झुजांत हारोवन इंद्रलोकाचेर जैत मेळयलें. सगले देव देवा दी देव महादेव आनी विष्णू देवा कडेन मजत मागपाक धांवलें. तेन्ना महादेव आनी विष्णू देवानूय भाकी देवा वांगडा महिषासूर आनी ताच्या सैना कडेन युध्द केलें पूण तें महिषासूराक जितो मारूंक शकले ना. मागीर त्रिमुर्ती ब्रह्मदेव, विष्णू अनी महेश (महादेव) तांणी तिगांयनी मेळून एक यवजण काडली. तिनूय देवांनी अपल्या रागाच्या तेजान एक अदभूत शक्ती निर्माण केली. तातूंत सगल्यां देवांनी तांकां सात दिलो. ब्रह्मा, विष्णू, महेश आनी सगल्या देवांचे शक्तीच्या प्रभावान देवी माँ दुर्गा कात्यायनी रुपान प्रकट जाली. ते देवी दुर्गेचें भयानक रूप आशिल्लें. तिका धा हात आशिल्ले. महादेवान आपले त्रिशुल तिका अर्पण केलें, विष्णूदेवान आपलें सुर्दशन चक्र दिलें. अशे तरेन सगल्या देवांनी आपआपले हत्यार दिलें. ताचे उपरांत देवी दुर्गा महिषासूर असूरा कडेन गेली आनी मोट्या आवाजान ताका आवाहन केलें. देवीक पळोवन महिषासूराचें सैन अजापीत जावन तिचे कडेन पळयत रावले. महिषासुराचे करोडांनी सैन्य आनी देवी आपलें वाहन सिंहा सकट एकलीच. पूण तिणें एकलेनूच ताची सगली सेना मारून उडयली.
कितलेशेच सैन्य तर सिंहगर्जनेच्या आवाजान मरून गेले. इतली भयानक ताची गर्जना आसली. एक सारके थांबनासतना णव दीस झूज सुरू आशिल्लें. देवी दुर्गा थकनासतना एक सारकी महिषासूरा कडेन झुज करताली. आनी धाव्या दिसा महिषासूराचो वध केलो. ते खोशयेन वडा दबाज्यान दसर्याची परब मनयली.
(फुडें चलता)
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
