आमचीं कर्तव्यां पाळुंया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सध्या गोंयांक लागू पडपी एक म्हत्वाचें कर्तव्य संविधानान सांगलां. तें म्हणल्यार रानां, तळीं, न्हंयो, रानवटी जीव, सैम…. एकूणच पर्यावरणाची राखण करात.

दरवर्सा पावस येता, तशेच आमचे सुवाळेय येतात. 15 आॅगस्ट आनी 26 जानेवारी हे तर आमचे राष्ट्रीय सण. गोंयकारां खातीर आनीक एक सण. तो म्हणल्यार 19 डिसेंबर. हे सगळे दीस खरें म्हणल्यार भारतीयांनी दिवाळे प्रमाण मनोवपाक जाय. मात आमी तांकां आयतो सुटयेचो दीस म्हूण पळयतात आनी ते दीस घरा कडेन सुस्त न्हिदतात नाजाल्यार खंय तरी भोंवडेक, सहलीक वतात. कांय लोक (खास करून विद्यार्थी) झेंडावंदन, परेड, देशभक्तीपर कार्यावळींनी वांटेकार जातात, पूण चडश्यां खातीर ही सुटीच. खरेंच दुखदिणी गजाल. हे दीस मनोवप ही भोगावळ जावंक फावना. फक्त ‘हॅपी रिपब्लीक डे’ इतलें पुरतें तें मर्यादीत उरपाक जायना. मागीर कितें करपाचें, हो प्रस्न उरताच.
संविधान लागू जाल्लो हो दीस. 26 जानेवारीक आमचो देश प्रजासत्ताक जाल्लो. संविधानाक लागून आमकां समेस्त नागरिकांक कांय हक्क मेळ्ळ्यात. पूण, तातूंत भारतीय नागरिकांनी पाळपाचीं कांय मुळावीं कर्तव्यां (आतां तातूंत नवीं कर्तव्यां आसपावन घेवंक जाय) सांगल्यांत. प्रत्येक भारतीयान सांगिल्ल्यो जापसालदारक्यो पाळपाकूच जाय, अशे संकेत आसात. मात सगले लोक तीं कर्तव्यां पाळटात काय नात, हे विशीं दुबाव आसा. जे कोण पाळीनात तांणी आजच्या दिसा तीं पाळपाचो सोपूत घेवचो. तेन्नाच आमचें प्रजासत्ताक चिरायू जातलें!!
कसलीं ही कर्तव्यां? पळोवंक गेल्यार तशीं कठीण न्हय. जाय ती फक्त इत्साशक्त आनी देशा विशीं मोग. भारताचें सार्वभौमत्व, एकवट, भावपण, मोग- मायपास कायम सांबाळप. ताची राखण करप. हे विशीं प्रत्येक नागरिकान आयज दीसभर शांतपणान आत्मचिंतन केल्यार आपूण हे खातीर वावुरतां काय मेंदू घाणाक दवरून समाजांत धोशी घालपाचो यत्न करतां, हाचो विचार करचो. हाची जाप स्वताच सोदपाची. सुवार्थी आनी लाचार नागरिकांनी तर हाचेर 24 वरां विचार करूंक फावो. देशाची राखण करप हें दरेकल्याचें कर्तव्य. आणीबाणीच्या वेळार राष्ट्रीय सेवे खातीर ताणें धांवून वचपाक जाय. हे खातीर झुजा मळाचेर वचपाकूच जाय अशें ना. कायदेशीर मार्गान समाजांतल्या दुस्मानांक उक्ताडार हाडून तांकां सरकारी यंत्रणा ख्यास्त करतली, हे खातीर यत्न करूं येतात. भेसळ, गैरकारभार, भ्रश्टाचार करप ना, लोकांचीं कामां वेळार करप, हें पसून खूब व्हडलें राष्ट्रकार्य. सोशल मिडियाचेर हड्डें फुडें काडून आनी ताळो सराटून जयजयकार करचे परस देशप्रेमी, प्रामाणीक, परोपकारी नागरीक म्हूण सदांच वावरप हें चड म्हत्वाचें.
संविधान म्हणटा, धर्मीक, भाशीक, प्रादेशीक भेद मानू नाकात. बायलांचे प्रतिश्ठेक उणेंपणा हाडपी प्रथांचो त्याग करात…..!! करतात आमी? उरफाटे त्या प्रथां आड झगडप्यांक आमी धर्माचेर हल्लो केलो म्हूण फारान (उतरांच्या) मारपाचो यत्न करतात. संमिश्र संस्कृतायेच्या दायजाची राखण करप हें आमचें कर्तव्य. सध्या गोंयांक लागू पडपी एक म्हत्वाचें कर्तव्य संविधानान सांगलां. तें म्हणल्यार रानां, तळीं, न्हंयो, रानवटी जीव, सैम…. एकूणच पर्यावरणाची राखण करात. म्हादयचेर कर्नाटकान हावळ हाडली जाल्यार आमकां उदका खातीर पातिशेर जावचें पडटलें. तेन्ना हे लोक आमचे, ते तुमचे करीनासतना पर्यावरण राखपाक आमी एकठांय मैदानाचेर देंवपाक जाय. विद्यार्थी म्हणल्यार सळसळतें रक्त. तांणी ह्या म्हादय बचाव आंदोलनांत वांटो घेवंक फावो.
विज्ञाननिश्ठ दृश्टिकोन बाळगप, मानवतावाद, चिकित्सक बुद्दीचो विकास करपाचें कर्तव्य आमी सगल्या भारतियांनी पाळपाक जाय. तशें केल्यार आमचो देश उदरगतीचे वाटेर नेटान मुखार व्हरपाक सोंपें पडटलें. प्रत्येक पालकाक आपल्या भुरग्यांक उणेंच 14 वर्सां मेरेन शिक्षण दिवपाक सांगलां. मात आमच्या भारतांत भुरग्यांक कामाक धाडून कुटु्ंबाक अर्थीक हातभार लागचो, हो हेतू मनांत दवरून लोक वागतात. देश शिकलो जाल्यार आमकां नोकरी, वेवसाय करपाक मेळटले. समाजाची बुद्धीक, अर्थीक उदरगत जाल्यार ताचो फायदो देशाकूच जातलो, हें वेगळें सांगपाक नाका. हिंसाचाराचो त्याग करात, अशेंय संविधान म्हणटा. भौशीक मालमत्तेची राखण करची अशें सांगता. मात संप, मोर्चा, आंदोलनां जातात, तेन्ना आमी कितें करतात? चुकनासतना सरकारी मालमत्तेची तोडफोड करतात. खाजगी गाडयो, दुकानांय फोडटात.
संविधानान हक्क दिल्यात, ते आमकां मेळना जाल्यार आमी तिडकतात. मात कर्तव्यां सांगल्यांत ती पाळटात व्हय? आज सच्चे, नीज भारतीय जावपाचो, भारतीय नागरिकांचीं कर्तव्यां, कायदे पाळपाचो यत्न करूया.