भांगरभूंय | प्रतिनिधी
थोर आध्यात्मिक लेखक पॉल ब्रूनटोन हो 1931 वर्सा रमण महर्षीक मेळपाक तांच्या आश्रमात गेल्लो. तेदे वेळार तांणी महर्षीक दोन मुळावे प्रस्न विचारले.
पयलो – सत समजून घेवपा पासत संवसाराचो त्याग करुन रानां- वनां वा दोंगरांची माथीं असल्या एकांत सुवातींनी वचून रावपाची खरेंच गरज आसा व्हय?
दुसरो – आत्मगिन्यान प्राप्त करपा खातीर कसलो मार्ग आपणावंक जाय?
पयल्या प्रस्नाक जाप दितना महर्षीन सांगलें, एकांत हो मनशाच्या मनात आसूंक जाय. एखादो मनीस गजबजिल्ल्या वाठारांत रावपीं आसता. पूण, तो आपणालें मन शांत दवरुंक शकता. दुसरो एखादो अटंग्या रानात वा उंच दोंगराच्या माथ्यार रावपी आसता. पूण ताका आपलें मन शांत दवरपाक जमना. असल्या मनशाक एकांत लाभला, अशें म्हणप सारकें जावचेंना. एकांतवास ही मनाची आवतिकाय. ज्या मनशाक कसलीच आसक्ती आसना ताचें चित्त सदांच शांत आनी थीर उरता.
रमण महर्षीन मुखार सांगले की जर साधक दर दिसा एक वा दोन वरां ध्यान करुंक शकता अासत जाल्यार ताका आपणाल्या कामा- धंद्याचो त्याग करचो पडचो ना. कित्याक तर ध्यान करता अासतना जी आध्यात्मिक ल्हारां निर्माण जातात तीं मागीर बरोच वेळ मेरेन व्हांवत उरतात. हाका लागून साधकाची नित्याचीं कामां अदिक कार्यक्षम जातात. देखून जेन्ना साधक ‘भितरल्या’ देवाचो सोद घेवपाक गुल्ल आसता तेन्ना ताची ‘भायली’ संवसारीक कामा उत्स्फुर्तपणान जातात.
दुसऱ्या प्रस्नाक जाप दितना महर्षीन सांगले, आत्मगिन्यान प्राप्त करपा खातीर सगल्यांत सोंपो आनी सरळ मार्ग म्हणचे आपली स्वताचीच चवकशी करप. ताणें स्पश्ट केलें की समेस्त विचारां भितर मनशाच्या चित्तान पयलो वयलो विचार येता तो म्हळ्यार ‘हांव’हो. ह्या विचाराच्या जल्मा उपरांतूच हेर सगळे विचार उदेतात. ‘हांव’ ह्या विचाराक अहंकार, ‘हांव’ पण वा स्व- तोखणाय अशेंय बी म्हण्टात. देखून आत्मगिन्यान प्राप्त करूक इच्छिणाऱ्यान आपल्या आपणाकूच परतून – परतून विचारूंक जाय. ‘‘हांव कोण?’’
रमण महर्षीन मुखार सांगले, ‘तूं जर ह्या प्रस्नाचेर मनन करपाक लागलो जाल्यार मागीर तुका हळू -हळू करून गमतलें कीं खरेंपणानशी तूं म्हळ्यार तुजी कूड न्हय, तूं म्हळ्यार तुजो मेंदू न्हय आनी तूं म्हळ्यार तुज्यो इत्साय बीन न्हयत. म्हूण निमाणे कडेन तुज्या मनाच्या खरींतल्यान तुजे चवकशीची जाप तुका मेळटली. तुज्या चित्ता फाटल्यांतल्यान कितें तरी स्वयंस्फूर्त उदेतलें आनी तें तुजो पुराय ताबो घेतलें. हें ‘कितें तरी’ म्हळ्यारुच पवित्र आत्मो- अनंत दैवी आनी सासणीक!
रमणाच्या मतान चित्त म्हळ्यार निखटो विचारांचो भरो. ताका स्वताचे अस्तित्व ना आनी दुसरी गजाल म्हणचे विचार करणारो म्हळ्यार हांव (हांवपण) जर नासलो जाल्यार मागीर विचारुय बीन आसूंक शकनात. जेन्ना साधक एक सारको स्वताचो सोद घेयत घेयत अस्तित्वाच्या पाळां-मुळां मेरेन खोल खोल वता, तेन्ना ताचें हांवपण विरगळटा आनी तो पवित्र चैतन्या भितर भरसता. अशें जेन्ना घडटा तेन्ना साधक आत्मगिन्यान प्राप्त करपाच्या उंचेल्या अवस्थेंत पावता.
रमण महर्षी हांवपण कशें नश्ट करप हें समजावन सांगपा खातीर मसंड भुंयेंत मडीं लासपाक वापरतात त्या कोण्याची देेख दितात. जो कोणी मडें सरणा वयल्या उज्यांत वेवस्थीत जळपाक मजत करता तोच कोणो निमाणे कडेन त्याच उज्यांत जळून भस्म जाता. कोणो म्हळ्यार हांवपण आनी उजो म्हळ्यार गिन्यानाचो अग्नी- पवित्र चैतन्य, जें सगलें विश्व व्यापता आनी नेणारपण नश्ट करता. देखून ज्या साधकाक जल्म- मरणाच्या दुश्ट चक्रांतल्यान मुक्त जावंक जाय, ताणें आपूण म्हळ्यारुच पवित्र, अमर आनी अंतिम सत आशिल्लो आत्मो आसा म्हणपाचें जाणा जावंक जाय.
(मूळ लेखक – अनुप तनेजा)
प्रदीप लवंदे
9923292022
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
