भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सुर्याची किर्णां हारश्यांतल्यान भितर पडलीं आनी त्याच उबेन सुकांतीक जाग आयली. पांय कुरवाळीत, कुरगुंटी केल्लें सुकांती जांबोळ्यो काडीत हांतरूण कवळून बसलें. पलंगबाब तितल्यान च्या घेवन आयलो. ‘अगो आजूय तूं सकाळीं पासयेक वचपाक उठलें ना. तूं न्हिदला तें पळोवन हांवुय परत गुठली करून न्हिदलो.’ पलंगबाबान म्हळें. पलंगबाब सुकांतीचो घरकार. ‘फाल्यां पाडवो, बाजार करपाक जाय सगळी तयारी जावची आसा. हरशी सात- आठ दीस पयलींच तुजो बोवाळ सुरू जातालो आनी हालीं मात तूं सामकें आंग मारपाक लागला.’ पलंगबाबान सुकांतीक च्या दित म्हळें.
‘माई आसतना बरें जातालें. सण- परबो म्हणटात एकठांय येवन फराळ करप, कार्यावळ दवरून तातूंत सगल्यांनी भाग घेवन ल्हानांतली ल्हान परब लेगीत दबाज्यान मनोवपाची बात वेगळी आसली. आतां सामकोच वाज येता. सगलें वेळापत्रक बदल्लां.’ म्हणत सुकांतीन नेमाळे वाचपाक घेतलें.
आपली मूळ घरां सोडून खंयच वचप ना ह्या हट्टान आमी एकटीं पडपाक लागल्यात. सगलींच आमी नेणटेपणार ह्या कॉलनीन रावपाक आयलीं. सण- परबो मेळून मनयल्यो. सगल्यांचीं भुरगीं हांगाच ल्हानाची व्हड जालीं. मुखार भुरग्यांची शिक्षणां, नोकऱ्यो, सुनो, जांवय हाडले आनी दीस मुखार गेले तशीं सगलींच विस्कळ्ळीं. हांसत -खेळत एकामेकाच्या सांगातान जाणटीं जालीं. व्हडा कश्टानीं उबी केल्ली घरां जाणटेपणार वाऱ्यार उडयली.
‘माई, तातो आमचो आधारस्तंभ’, अशे म्हणत सुकांतीन च्याक घोंट मारलो. मुखार तें पुटपुटलें, ‘शिकून सवरून सगल्यांची भुरगीं कामाधंद्यांक गोंया भायर ,देशा भायर स्थायीक जालीं. भुरग्यांच्या, नातरांच्या मायेक भुकेल्लीं आमी आमचेय सगल्यांचे दौरे सुरू जाले. आमकां सगल्यांकूच निवृत्त जाल्यार आठ- णव वर्सां जाली. आमी हांगांच उरली.’
माई मात एवरग्रीन. माई सामकी उत्साही बायल. वता थंय मनशां गुतून तांकां आपलेशे करपाची ही खास कला फक्त माई कडेन. कसलेंय काम जांव, व्हडा उत्साहान करप तशेच निरुत्साही मनशां मदीं उत्साही वातावरण निर्मप. सगल्यां खातीर माई प्रेरणास्रोत. तिका पर्यटनाची आवड. हालीं माई आनी तातो पुण्यान आपल्या धाकल्या पुतागेर रावतालीं. माईक दोग पूत. दोगुय कर्तृत्वान. व्हडलो पूत अमेरीकेक आनी धाकलो पुण्या. माईलो दौरो दोगांयगेर चालूच आसतालो. हालीं कोवीडाक लागून आनी तात्याचेंय जाण्टेंपण जाल्ल्यान तिचे पांय पुण्या थिरावल्ले. ह्या दोन वर्सां माईन पुण्यान आपलें महिला मंडळ साम्राज्य घडयलें म्हणपाक हरकत ना. सतत नव्या इश्टीणी बरोबर भिशी तश्योच हेर पार्ट्यो करप. एक सारक्यो साडयो भांगरा, शिंगरां घालून मिरवप, फोटो काडप आनी आपल्या गोंयच्या इश्टीणींच्या वॉट्सअॅप ग्रुपार घालप. माई पुण्यां गेल्ल्याक तिचो गोंयचो महिला मंडळ थंड पडिल्लो. सांजे वेळार पासयक वचप, पिकनीक, पार्ट्यो सगलेंच बंद जाल्लें. कारण कोविडान सगल्यांकूच घरचे बंदखणीत बंद केल्ले. वयस्क मंडळींक पुत – धुवांनी आपापल्या म्हऱ्यांत व्हरून दवरिल्लीं. माई सकट तांचो सगलोच पंगड विस्कळीत जाल्लो. सद्दां मेळपी इश्टिणी आतां ऑनलायन काॅन्फरन्स कॉलार भेटताली, उलयतालीं आनी उरिल्लो सगलो वेळ दुयेंत, वखदां आनी बंद घरांनी भितर घालयतालीं. नेण्टेपणार कश्टान उबारिल्ली घरां- दारां बंद करून परक्या गांवांनी पाविल्ली कांयजाणां परत येताली आनी घरांदारांची नितळसाण करुन परत वताली. ह्या सगल्यां मदीं हिरू, राव, नाडकर्णी ह्या जोडप्यांचो दौरो मात घर आनी पोरसांतूच म्हटल्यार जातालो. सकाळ, सांज तांणी आपापल्या पोरसांत रावन खबरो मारप आनी माई – तात्याक हुसकेवप.
सदचेवरी सुकांती पोरसांत झाडां शिंपतना ताची नदर माईल्या पोरसांत पडली. निवृत जाल्ल्याक दीस – रात तातो पोरसांत वावुरतालो. ताचे कश्ट फळा, फुलां फुलताले. तांच्या फाटल्यान तात्यालेे पोरसू मात पडंग जाल्लें. विचारांनी बुडिल्ल्या सुकांतीक खरखट्या खुटाऱ्यान भानार हाडले. पानां खरखरता तो आवाज सुकांतीच्या कानार पडलो. सुकांतीन दुर्गा भितर वळसो घालो. पळयत तर इस्मायल माईलें घर झाडटालो. झाडां – वालीनीं खंडहर जाल्ल्या घराक ताणें नितळ – निवळ केलें. तो माईलो माळी. घराची देखरेख तोच करतालो. ‘ईसमायल जोरों – शोरों से सफाई चल रही है?’ सुकांतीन इस्मायलाक विचारलें.
‘जी हां! मेमसाहेब माई और तातो आ रहें हैं न इसलिए सब सफाई हो रही है’. आयकून सुकांतीच्या खोशयेक शीम- मेर उरली ना. माई – तातो येतलीं, परतून सगले आता फुलतलें म्हणत सुकांतीन फोनार हिरू, राव, नाडकर्णी सगल्यांक ही बातमी कळयली. आज कॉलनीन उत्सवाचे वातावरण जाल्लें. सुकांतीन पुण्या माईक फोन करून कळयलें, जेवणाचो बरो बेत करतां. जेवणां खाणाची तुमी कायच चिंता करनाका. तुमी फकत येयात. खूब तेंपान जावनी एक पार्टी, म्हणत सुकांतीन फोन दवरून जेवणाची तयारी केली.
माई, तातो, धाकलो पूत, सून सगलीं विमानान येवपाचीं. सुकांतीन आपली गाडी आनी ड्रायव्हर विमानतळार धाडलो आनी दारार तांची वाट पळयत बसले.
खूब वेळान गाडी हॉर्न मारीत दारांत उबी जाली. सुकांती धावत भायर आयले आनी हेरांकूय उलो केलो. सगलीं माईले गेटीर जमलीं. पळयत तर गाडी रिती. ‘मॅडम, माई आयली ना’. ड्रायव्हरान कळयलें.
‘आरे कितें उलयता? तुवें सगलें सारकें तपाशिल्लें मरे? पयल्यान पयली कसो आयलो तूं? म्हाका फोन करून कळोवचे न्ही. हांव तांची चवकशी करतलें आसलें’ म्हणत सुकांती सामके खुबळ्ळे. ड्रायव्हर सुकांतीक कितें सांगपाक सोदता तें कानामनार घेनासतना भितर वचून माईक फोन लायलो.
फोन वाजत आसलो. बऱ्या वेळान माईन फोन उखल्लो. ‘हॅलो माई, खंय पावल्यां तुमी? आमी तुमची वाट पळयतात. ड्रायव्हराक तुमकां हाडपाक धाडिल्लो, पूण तो रिती गाडी घेवन परतलो. खंय आसा थंयच रावात तुमी, हांव परत ताका धाडटा’, सुकांती बडबडत रावलें. ‘अा गो सुकांती अकस्मात तातो बाल्कनीत निसरलो. ताका एडमीट केला. पयलीच तांचे पाय जमनीक लागनासले, आतां तर तांची परिस्थिती सामकीच नाजूक जाल्या. रातच्यान आपल्या घरा परतुपाच्या उमेदीन तांकां भानुच उरलें ना आनी हें सगलें जालें. आता आमी आमच्या घरा केन्ना पावत हाचो कायच नेम ना. दोतोर म्हणटा तांची भलायकी सुदारपाक बरो वेळ लागतलो. अशे परिस्थीतीन आमी थंय आयल्यार आमचें कोण करतलो? म्हज्यानुच आतां पयलीं सारकें कायच जायना. हांगां सगले सून करता आनी आमची देखरेख करपाक एक वावराडीय दवरल्या. घराची याद येता, पूण ताका इलाज ना. तातो तर घरा येवपाक सामको आशेला’. उलयता उलयतां माईचो आवाज भरून आयलो. माईक थातारीत सुकांतीन फोन दवरलो.
हॉलांत येवन सुकांतीन तात्याची खबर पलंगबाबाक सांगली. वाडटी पिराय, आता आमकांय केन्ना कितें जायत तें सांगू नजो. आदाराक भुरगीं, ना बाळ. आमकां एकमेकांचो सांगात. दीस मुखार सरता ते आपले. आता पदराक उरल्यो त्यो फक्त यादी. यादीचें गांठवल उस्तीत दीस सारप. दुखी जावन सुकांती सोफार बसलें. दीस उलगले, कांय म्हयन्यांनी परत माईल्या घरा मुखार झाडां, झोपांचें रान जालें. हळूहळू घर वालीपाळांनी बुडत गेलें.
अतिशा सुर्लीकार
7262849923
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
